داستان شکستمعرفی استارتاپ

موتور جستجوی کویل و پایان تلخ رویای رقابت با گوگل

ساختار متفاوت جستجوی کویل به دلیل عدم تفهیم تفاوت‌ها به مخاطبین

در فضای استارتاپی عادت بر این است که از موفقیت‌ها بگوییم تا امیدمان به آینده را زنده نگه‌داریم اما اشتباه بزرگی است که شکست گذشتگان را به فراموشی بسپاریم و از تجارب گذشتگان بهره‌مند نشویم. برای این منظور تیم اکوموتیو اقدام به جمع‌آوری تجربیات مجموعه‌ای از استارتاپ‌های ناموفق کرده است تا شاید مرور سرگذشت ناکام ایشان زمینه‌ای باشد برای موفقیت استارتاپ‌های نوپای جامعه استارتاپی ایران. این مجموعه به مرور و در قالب بخش داستان شکست منتشر و در اختیار مخاطبین قرار خواهد گرفت. بیست و چهارمین قسمت از این مجموعه که به داستان شکست استارتاپ کویل (Cuil) می‌پردازد را با هم مرور می‌کنیم.

داستان شکست استارتاپ کویل (Cuil)

کویل یک موتور جستجوی مخفی بود که ادعا می­‌کرد می­‌تواند صفحات وب را به­ مراتب سریع‌­تر و ارزان­‌تر از گوگل نمایش دهد و به سرمایه­‌گذاران بالقوه خود گفته بود که هزینه‌های­ نمایه‌­سازی آن‌ها، بر اساس معماری‌­های جدید جستجو و شیوه­‌های ارتباطی، یک دهم گوگل خواهد بود. کویل از جهاتی قطب مخالف پاورست بود که هزینه­‌های نمایه­‌سازی سنگینی داشت، چرا که تحلیل بافتی عمیقی بر روی هر جمله در تمام صفحات وب انجام می­‌داد. از این­ رو، هزینه­‌های نمایه­‌سازی آن برای هر صفحه، بسیار بیشتر از گوگل می­‌شد.

کویل توسط متخصصان جستجوی بسیار معتبری راه‌­اندازی شده بود. تیم مؤسس آن را زن­ و شوهری به نام تام کاستلو و آنا پترسون تشکیل می‌­دادند. آنها قبلاً متخصص جستجوی گوگل بودند. از سوی دیگر، کاستلو، مؤسس زیفت هم بود. در نهایت هم، علی‌رغم مذاکره با سرمایه­‌گذاران خطرپذیر، همین زوج خودشان ۵ میلیون دلار در شرکت سرمایه­‌گذاری نمودند. البته در ادامه ۳۳ میلیون دلار از شرکت‌­هایی مثل گری لاک دریافت کردند. طبق سیاست حریم خصوصی شرکت، فعالیت جستجوی کاربران یا آدرس‌­های آی‌پی آن‌ها برخلاف دیگر موتورهای جستجو، ذخیره نخواهد شد.

فراز و فرود سریع کویل

موتور جستجوی کویل در سال ۲۰۰۸ رسماً رونمایی شد. ۱۹ دسامبر همان سال، بیزینس‌ویک این شرکت را یکی از موفق­‌ترین استارتاپ­‌های آمریکا از لحاظ درآمدزایی دانست. اما شرکت در عمل به وعده‌­ها و جلب اعتماد مشتریان، عملکرد موفقیت­‌آمیزی نداشت. از یک طرف تفاوت خاصی از جانب کاربران دیده نمی‌شد و آنان همچنان استفاده از گوگل را ترجیح می‌دادند، و از طرف دیگر طراحی پیچیده‌­ی صفحه­‌ی نمایش نتایج جستجو، نتایج نامربوط و اشتباه، نمایه‌­ی قدیمی و کند بودن پاسخگویی منجر به رویگردان‌ شدن کاربران از این سایت و افت ترافیک آن شد. به گونه‌ای که ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۸، تعداد بازدیدکنندگان از ۰.۲ درصد کاربران جهان به ۰.۰۲ درصد افت کرده و این سایت مقام ۵،۳۴۰ را از لحاظ ترافیک دریافت نمود. اما اوضاع از این هم بدتر شد و ۱۳ اکتبر، این تعداد به ۰.۰۰۵ درصد سقوط کرد و سایت کویل را از لحاظ ترافیک در مقام ۲۱.۹۶۰ قرار داد.

به گزارش مجله‌­ی پی سی، صبح ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۰، خبر سقوط کویل به کارکنان آن داده شد و ۵ ساعت بعد سرورهای شرکت از دسترس خارج شدند. کویل بدون پرداخت حقوق کارکنان، با آنها قطع همکاری کرد. ظاهراً همان هفته دارایی‌­های شرکت به گوگل فروخته شده بود. آنا پترسون با بازگشت به گوگل، در بخش موتور جستجو دوباره مشغول به کار شد.

شکست و سقوط کویل درسی است برای استارتاپ‌­ها تا به یاد داشته باشند که برای موفقیت در دنیای وب امروز، بسیار بیشتر از یک فناوری خوب مورد نیاز است.

به این مطلب چه امتیازی می دهید ؟
[Total: ۱ Average: ۵]
نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *