در فضای استارتاپی عادت بر این است که از موفقیتها بگوییم تا امیدمان به آینده را زنده نگهداریم اما اشتباه بزرگی است که شکست گذشتگان را به فراموشی بسپاریم و از تجارب گذشتگان بهرهمند نشویم. برای این منظور تیم اکوموتیو اقدام به جمعآوری تجربیات مجموعهای از استارتاپهای ناموفق کرده است تا شاید مرور سرگذشت ناکام ایشان زمینهای باشد برای موفقیت استارتاپهای نوپای جامعه استارتاپی ایران. این مجموعه به مرور و در قالب بخش داستان شکست منتشر و در اختیار مخاطبین قرار خواهد گرفت.در ادامه پانزدهمین قسمت از این مجموعه که به داستان شکست استارتاپ Boo.com میپردازد را با هم مرور میکنیم.
Boo.com یک شرکت اینترنتی انگلیسی بود که با هدف فروش اینترنتی لباسهای برند و با تبلیغات بسیار در پاییز ۱۹۹۹ توسط چند سوئدی به نامهای ارنست ملمستن، کایزا لیندر و پاتریک هدلین تأسیس شد. دفتر مرکزی شرکت، در خیابان کارنبی لندن، در همان ساختمانی واقع شده بود که دفتر مجلهی Erotic Revive هم در آن قرار داشت. این دفتر که در اکتبر ۱۹۹۹ تنها ۴۰ کارمند داشت، ظرف مدت کوتاهی تبدیل به هشت دفتر و ۴۰۰ کارمند، در آمستردام، مونیخ، نیویورکسیتی، پاریس و استکهلم شد.
با وجود آنکه این شرکت توانسته بود ۱۳۵ میلیون دلار سرمایه جذب کند، اما در ظرف ۱۸ ماه با سیاستهای غلطی که در پیش گرفت، تمام سرمایه خود را خرج کرد، بدون آنکه فروش چندانی داشته باشد (۸۰ میلیون دلار از این مبلغ در زمانی خرج شد که حتی یک جنس هم فروخته نشده بود).
Boo.com میخواست به رشد سریع و همزمانی در چند کشور اروپایی دست یابد، برای همین زمان و هزینه زیادی را صرف توسعه خود نمود. در حالیکه هنوز وبسایت آماده نبود، شرکت هزینهی زیادی برای تبلیغات صرف نمود و کاربرانِ کنجکاو، مدتها انتظار رونمایی از آن را میکشیدند. با گذشت زمان، Boo.com از توسعهی نوآوری در حوزهی فناوری نیز غافل شد و زمانی که وبسایت آن رسما شروع به کار کرد، پیچیدگی و پر بودن آن از فایلهای جاوا و فلش، و نیز پایین بودن سرعت سایت در زمانی که اینترنت پرسرعت هنوز فراگیر نشده بود، کاربران را کلافه میکرد و همین باعث شد پس از مدتی، میزان فروش به حد مورد انتظار نرسد.
از سوی دیگر برنامهی رشد Boo.com بر اساس این فرض شکل گرفته بود که در چند سال نخست، سرمایه در دسترس خواهد بود تا فروش شرکت با هزینههای عملیاتی آن برابری کند. اما این فرضیه نیز در سه ماههی دوم سال ۲۰۰۰ به علت ترکیدن حباب Boo.com و سقوط ارزش سهام شرکت غلط از آب درآمد و رسما آن را با چالشی غیرقابل جبران روبرو ساخت.
یکی از بزرگترین سرمایهگذاران بازنده در این میان، Omnia بود که از جانب خانوادهی ثروتمند لبنانی؛ یعنی خانوادهی حریری حمایت میشد و بالغ بر ۲ میلیون دلار در این شرکت سرمایهگذاری کرده بود.
درنهایت، ۱۸ می ۲۰۰۰ شرکت در امانت دادگاه قرار گرفته و داراییهایش نقد شد. دو سال بعد، شرکتهای اینترنتی دیگری نیز به همین سرنوشت دچار شدند.
سال ۲۰۰۱ کتابی بهنام «Boo Hoo: A dot.com Story from Concept to Catastrophe» به قلم ارنست ملمستن منتشر شد که در آن از تجارب خود گفته بود. سینت نیز چند سال بعد، Boo.com را یکی از بزرگترین سقوطهای تاریخ نامید.
اواخر سال ۲۰۰۳، هنوز هم برچسبهایی از کمپین تبلیغاتی شرکت در خیابانهای لندن به چشم میخورد که میگفتند: «مُد هرگز نمیمیرد!»
بسیار جالب و آموزنده بود. درباره شکست کسب وکار ها بیشتر بنویسید.
باعث دلگرمیه که مارو دنبال میکنید، چشم سعی میکنیم داستان شکست های بیشتری کار کنیم که رضایت شما رو جلب کنیم.