شاید تا کنون به دفعات نام صندوق های سرمایه گذاری را شنیده باشید و نام انواع این صندوق ها به گوشتان خورده باشد،در این مقاله سعی شده به بررسی انواع صندوق ها پرداخته و به نحوه عملکردشان بپردازیم.
- صندوق سرمایه گذاری مشترک چیست؟
- درک بهتر صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک
- چگونگی کارکرد صندوق مشترک
- انواع صندوقهای مشترک
- هزینه های صندوق های مشترک
صندوق سرمایه گذاری مشترک چیست؟
صندوق سرمایه‌گذاری مشترک نوعی وسیله و واسط مالی است که از مجموعه ای از پول جمع آوری شده توسط تعداد زیادی سرمایه گذار تشکیل شده است که برای سرمایه گذاری در اوراق بهادار همچون سهام ، اوراق قرضه ، ابزارهای بازار پول و دارایی های دیگر جمع‌آوری میشود. صندوق های سرمایه‌گذاری مشترک توسط مدیران مالی حرفه ای اداره می شوند ، که تلاش میکنند تا برای سرمایه گذاران صندوق سود سرمایه یا درآمد ایجاد کنند. پرتفوی صندوق سرمایه‌گذاری مشترک طوری طراحی میشود که با اهداف سرمایه‌گذاری مندرج در امید‌نامه تطابق داشته باشد. صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک به سرمایه گذاران کوچک یا حقیقی امکان دسترسی به سبد سهام ، اوراق بدهی و سایر اوراق بهادار که بصورت حرفه‌ای مدیریت میشود را میدهد. از این رو ، هر سهامدار به نسبت در سود یا زیان صندوق شریک خواهد بود. این صندوقها در تعداد زیادی از اوراق بهادار سرمایه گذاری میکنند و معمولاً عملکرد آن از طریق تغییر در کل ارزش جاری صندوق، که حاصل عملکرد کلی سرمایه گذاری‌های اصلی است پیگیری می شود.
موارد کلیدی
• صندوق سرمایه‌گذاری مشترک نوعی وسیله و واسط سرمایه‌گذاری است که شامل سبد سهام ، اوراق بدهی و سایر اوراق بهادار میشود.
• صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک به سرمایه گذاران کوچک یا حقیقی امکان دسترسی به انواع گوناگونی از پرتفوی‌هایی که بصورت حرفه‌ای مدیریت میشوند را با هزینه‌ی کم فراهم میسازند.
• صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک به دسته‌های مختلفی تقسیم میشوند که نوع اوراق بهاداری که در آن سرمایه‌گذاری میکنند، اهداف سرمایه گذاری و نوع بازده مورد نظرشان را نشان میدهند.
• صندوقهای مشترک هزینه های سالانه و در برخی موارد کارمزد دریافت می کنند ، که می تواند بازده کلی‌شان را تحت تأثیر قرار دهد.
درک بهتر صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک
صندوقهای مشترک وجوهی را از سرمایه گذاران عمومی جمع‌آوری کرده و از آن پول برای خرید اوراق بهادار که معمولاً سهام و اوراق بدهی هستند استفاده می کند. ارزش صندوقهای مشترک به عملکرد اوراق بهاداری که خریده میشود بستگی دارد. بنابراین ، هنگام خرید یک یونیت یا سهم از یک صندوق مشترک ، شما در واقع عملکرد سبد سهام ، یا به طور دقیق تر بخشی از ارزش سبد سهام را خریداری میکنید. سرمایه گذاری در صندوق مشترک با سرمایه گذاری در سهام بورس متفاوت میباشد. برخلاف سهام ، سهام صندوق مشترک هیچگونه حق رأی به دارندگان آن نمی دهد. سهم صندوق مشترک نشان دهنده سرمایه گذاری در سهام های مختلف (یا اوراق بهادار دیگر) میباشد و نه فقط یک شرکت خاص.
به همین دلیل است که قیمت سهم صندوقهای مشترک ، ارزش دارایی خالص (NAV) و گاهی ارزش دارایی خالص بر هر سهم (NAVPS) نامیده میشود. ارزش دارایی خالص صندوق از طریق تقسیم ارزش کل اوراق بهادار در سبد سهام بر مجموع سهام منتشر شده بدست می‌آید. سهام منتشر شده به آن دسته از سهامی میگویند که توسط سهامداران ، سرمایه گذاران سازمانی یا نهادی ، متصدیان شرکت و یا کارمندان داخلی خریداری میشود. سهام صندوق مشترک را بطور معمول میتوان فروخت و یا بازخرید نمود ، با این تفاوت که ارزش دارایی خالص صندوق بر خلاف ارزش سهام در ساعات بازار بالا و پایین نمیشود و در پایان روز معامله ثبت میشود. از این رو ، قیمت یک صندوق مشترک پس از اینکه ارزش دارایی خالص بر هر سهم ثبت میشود بروز رسانی میشود.
صندوق مشترک متوسط بیش از صد اوراق بهادار مختلف را در اختیار دارد ، بدین معنی که سهامداران صندوق مشترک میتوانند تنوع قابل توجهی را با قیمت پایین در اختیار داشته باشند. یک سرمایه گذار را در نظر بگیرید که قبل از اینکه شرکت دوره سه ماهه نامناسبی را سپری کند فقط سهام Google را خریداری می کند. این فرد از آنجا که تمام پول خود را در یک شرکت سرمایه‌گذاری کرده ، کاملا مستعد این است که حجم زیادی از پول خود را از دست دهد. از سوی دیگر ، یک سرمایه گذار دیگر ممکن است سهام یک صندوق مشترک را خریداری کند که از قضا برخی سهام گوگل را در اختیار دارد. در دوره‌ی بد گوگل ، این فرد به وضوح زیان کمتری را متحمل میشود زیرا گوگل تنها بخشی از پرتفوی صندوق را تشکیل میدهد.
چگونگی کارکرد صندوق مشترک
یک صندوق مشترک هم یک شرکت حقیقی و هم سرمایه گذاری است. این ماهیت دوگانه ممکن است کمی عجیب به نظر بیاید ، اما تفاوتی با مثلا سهمی از AAPL که برای شرکت اپل میباشد نمیکند. وقتی یک سرمایه گذار سهام اپل را خریداری می کند ، آن فرد در واقع در حال خرید مالکیت تنها بخشی از شرکت و دارایی های آن است. همین طور یک سرمایه گذار صندوق مشترک هم تنها مالک بخشی از شرکتِ صندوق های مشترک و دارایی های آن است. تفاوت در این است که اپل در زمینه ساختن دستگاه ها و تبلت های خلاقانه فعالیت می کند ، در حالی که یک شرکت با صندوق های دو طرفه در تلاش است تا در زمینه سرمایه گذاری فعالیت کند.
سرمایه گذاران معمولاً از سه روش از صندوق مشترک کسب درآمد میکنند:
۱. کسب درآمد حاصل از سود سهام در بازار بورس و همچنین از طریق بهره در اوراق بدهی موجود در سبد صندوق. یک صندوق تقریباً کل درآمدی را که در طول سال دریافت می کند بین مالکان توزیع می کند. وجوه حاصل از سود ایجاد شده غالباً به سرمایه گذاران این امکان را می دهند که بتوانند آنها را دریافت و یا سرمایه گذاری مجدد انجام داده و سهم بیشتری کسب کنند. صندوقها غالباً به سرمایه گذاران این امکان را می دهند که سودشان دریافت کنند و یا سودشان را مجددا سرمایه‌گذاری کرده و سهم بیشتری کسب کنند.
۲. اگر صندوقی اوراقی را که قیمت آن افزایش پیدا کرده بفروش برساند ، صندوق در واقع سرمایه را افزایش داده است. حال اکثر صندوق ها این درآمد را بین سرمایه گذاران توزیع میکنند.
۳. اگر قیمت دارایی صندوق افزایش یابد اما توسط مدیر صندوق فروخته نشود ، قیمت سهام صندوق افزایش می یابد. سپس می توان سهام صندوق خود را برای کسب سود در بازار بفروش رساند.
اگر یک صندوق مشترک را به عنوان یک شرکت مجازی تعبیر کنیم ، مدیرعامل آن شرکت مدیر صندوق بوده که بعضاً مشاور سرمایه گذاری آن نیز نامیده می شود. مدیر صندوق توسط هیئت مدیره استخدام شده و از نظر قانونی موظف است تا در جهت نفع سهامداران صندوق گام بردارد. بیشتر مدیران صندوق صاحبان صندوق نیزهستند. همچنین تعدادی کارمندان دیگر در یک شرکت صندوق مشترک حضور دارند. مشاور سرمایه گذاری یا مدیر صندوق ممکن است تحلیلگرانی را برای کمک به انتخاب سرمایه گذاری یا تحلیل بازار استخدام کند. یک حسابدار صندوق برای محاسبه NAV نیز در میان کارمندان حضور دارد که ارزش روزانه سبد‌ها را تعیین می کند. صندوق مشترک برای رعایت مقررات دولت نیاز به داشتن یک یا دو مسئول شناسایی الزامات قانونی و احتمالا یک وکیل هم دارد. اکثر صندوقهای مشترک در واقع بخشی از یک شرکت سرمایه گذاری بسیار بزرگتر هستند که بزرگترینشان تا صدها صندوق مشترک جداگانه در اختیار دارند.نام برخی از این شرکتهای دارای صندوق مشترک برای عموم مردم در جهان آشنا هستند ، از جمله :
Fidelity Investments, The Vanguard Group, T. Rowe Price, and Oppenheimer.
انواع صندوقهای مشترک
صندوقهای مشترک به انواع مختلفی تقسیم می شوند که نوع اوراق بهاداری که برای سبد سهام در نظر گرفته شده و همچنین نوع بازده مورد نظر را نشان میدهند.تقریباً برای هر نوع سرمایه گذار یا رویکرد سرمایه‌گذاری یک صندوق وجود دارد. دیگر انواع متداول صندوق های مشترک شامل صندوقهای بازار پول ، سکتور فاند (صندوق‌هایی که در صنعت خاصی سرمایه‌گذاری میکنند) ، آلترناتیو فاند (صندوق‌هایی که در بخش‌های غیر سنتی مانند املاک ، کالا و غیره سرمایه‌گذاری میکند) ، صندوقهای بتای هوشمند (که بر اساس همبستگی با شاخص بالا و پایین میکند) ، صندوقهای با سررسید و صندوق‌هایی که سهام صندوقهای دیگر را خریداری میکنند میباشند.
صندوق سهام
بزرگترین دسته مربوط به صندوق سهام میشود. همانطور که از نامش پیداشت، این صندوقها عمدتا در سهام سرمایه‌گذاری میکنند. این دسته شامل زیرشاخه‌هایی نیز میشود. برخی صندوق های سهام بر اساس اندازه شرکت هایی که در آن سرمایه گذاری می کنند نامگذاری شده اند، مانند small-cap , mid-cap و large-cap که به معنی شرکتهایی با سرمایه کم ، متوسط و زیاد میباشند. برخی دیگر بر طبق اهداف سرمایه‌گذاری نامگذاری شده اند مانند: Aggressive growth ، Income-oriented و غیره. صندوق های سهام همچنین با توجه به اینکه در سهام داخلی یا سهام خارجی سرمایه گذاری میکنند طبقه بندی می شوند. از آنجا که انواع متعددی سهام وجود دارند ، در نتیجه انواع متعددی صندوقهای سهام نیز وجود دارند. یک راه عالی برای درک دنیای صندوقهای سهام ، استفاده از استایل باکس است که نمونه ای از آن در زیر توضیح داده شده است.
هدف در اینجا طبقه بندی صندوقها بر اساس اندازه شرکتهای سرمایه‌گذاری شده و چشم انداز رشد سهام سرمایه‌گذاری شده میباشد. واژه‌ی صندوق ارزش محور به نمونه‌ای از سرمایه گذاری گفته میشود که به دنبال شرکت هایی بنیادی و رشد کم است که در بازار طرفداری ندارند. این شرکت ها با نسبت قیمت به سود (P / E) ، و نسبت قیمت به ارزش دفتری (P / B) پایین و بازده سود سهام بالا مشخص می شوند. در مقابل ، اسپکتروم‌ها صندوق های رشد محوری هستند که بدنبال شرکت هایی هستند که رشد چشمگیری در درآمد ، فروش و جریان نقدینگی دارند میباشند. این شرکت ها معمولاً نسبت P / E بالایی دارند و سود سهام پرداخت نمی کنند. همچنین شرکتهایی هستند که میانه هستند که عموما آنها را “blend” مینامند.
ابعاد دیگر استایل‌باکس به اندازه شرکت هایی که صندوقهای مشترک در آن سرمایه گذاری می کنند مربوط میشود. شرکت هایی با سرمایه زیاد ارزشی بیش از ۱۰ میلیارد دلار دارند. سرمایه بازار با ضرب ارزش سهام بر تعداد سهام منتشر شده بدست می‌آید. استاک‌هایی با سرمایه بالا معمولا جزو شرکتهای بلو‌چیپ میباشند و میان مردم کاملا نام آشناست هستند. سهام با سرمایه کوچکتر به سهامی گفته میشوند که سرمایه‌شان بین ۳۰۰ میلیون تا ۲ میلیارد دلار میباشد. این شرکت‌ها جدید تر و ریسک سرمایه‌گذاری در آنان به مراتب بالاتر است. سهام با سرمایه متوسط نیز در بین ایندو قرار میگیرند. استراتژی سرمایه‌گذاری صندوق مشترک ممکن است ترکیبی از سبک سرمایه گذاری و اندازه شرکت باشد. به عنوان مثال ، یک صندوق ارزش محور با سرمایه بالا به دنبال شرکت هایی با سرمایه بالاتر خواهد بود که از نظر مالی در شرایط خوبی بسر میبرند اما اخیراً شاهد افت قیمت سهام بوده و در و در استایل‌باکس در قسمت بالا سمت چپ (نقطه بین large و value) قرار میگیرند. نقطه مقابل این ، صندوقی‌است که در استارت‌آپ های مربوط به تکنولوژی با چشم انداز رشد عالی سرمایه گذاری میکند. چنین صندوق‌هایی در قسمت پایین سمت راست (نقطه بین small و growth) قرار میگیرند.
صندوقهای با درآمد ثابت
گروه بزرگ بعدی دسته صندوقهای با درآمد ثابت است. یک صندوق مشترک بر سرمایه گذاری‌هایی تمرکز میکند که نرخ بازدهی ثابت دارند ، از جمله اوراق بدهی دولتی و اوراق بدهی‌های شرکتی.
هدف این است که سبد صندوق کسب درآمد کرده و سپس آن را به سهامداران منتقل کند.
این صندوق ها که بعضاً صندوق بدهی نامیده می شوند به طور فعال مدیریت شده و به دنبال خرید اوراق بدهی نسبتاً کم قیمت گذاری شده‌اند و فروش آنها با هدف کسب سود هستند.
این صندوقها احتمالا بازده بالاتری نسبت به گواهی سپرده‌ها و سرمایه گذاری‌های بازار پول پرداخت می کنند، اما صندوقهای بدهی بدون ریسک نیستند. از آنجا که انواع مختلفی اوراق بدهی وجود دارد ، صندوقهای بدهی نیز با توجه به جایی که در آن سرمایه‌گذاری میکنند متفاوت هستند. به عنوان مثال ، صندوق‌هایی که در اوراق بدهی با بازده بالا سرمایه‌گذاری میکنند نسبت به آنهایی که در اوراق بدهی دولتی سرمایه گذاری می کند بسیار ریسک‌پذیرتر هستند. علاوه بر این ، تقریباً همه صندوق های اوراق بهادار در معرض ریسک نرخ بهره قرار دارند ، بدین معنی که اگر نرخ ها بالا روند ، ارزش صندوق کاهش می یابند.
صندوقهای شاخص‌محور
گروه دیگر ، که در چند سال اخیر بسیار محبوب شده است ، تحت عنوان “صندوقهای شاخص محور” شناخته می شود. استراتژی سرمایه گذاری آنها بر این باور استوار است که تلاش برای غلبه بر بازار به طور مداوم بسیار سخت و اغلب هزینه‌زا است.
بنابراین ، مدیر صندوق شاخص‌محور سهامی را خریداری می کند که مطابق با شاخص اصلی بازار مانند S&P 500 یا Dow Jones Industrial Average) DJIA) باشد. این استراتژی به تحقیقات کمتری از سوی تحلیلگران و مشاوران نیاز دارد ، بنابراین هزینه ای که قبل از ارسال بهره به سهامداران از آن کم میشود به مراتب کمتر است. این صندوق ها معمولاً با در نظر گرفتن سرمایه گذارانی که نسبت به هزینه‌ها حساس هستند طراحی می شوند.
صندوقهای متعادل
صندوقهای متعادل بر روی گونه‌های مختلفی از دارایی‌ها ارجمله سهام ، اوراق قرضه ، بازار پول و غیره سرمایه‌گذاری میکنند. هدف این صندوقها پایین آوردن میزان ریسک از طریق سرمایه‌گذاری در طبقه‌های مختلف دارایی‌هاست. این نوع صندوق به عنوان صندوق تخصیص دارایی نیز شناخته می شود. دو نوع از این صندوق ها برای تأمین اهداف سرمایه گذاران طراحی شده است.
برخی از صندوق ها با یک استراتژی تخصیص دارایی ثابتی تعریف می شوند ، بنابراین سرمایه گذار می تواند ریسک کلاس های مختلف دارایی را پیش بینی کند. سایر صندوق ها برای محقق ساختن اهداف مختلف سرمایه گذار ، از استراتژی درصد تخصیص پویا پیروی می کنند. این امر ممکن است شامل پاسخگویی به شرایط بازار ، تغییرات چرخه تجارت یا تغییر‌فاز زندگی خود سرمایه گذار باشد. در حالی که اهداف صندوق های تخصیص پویا مشابه اهداف صندوقهای متعادل است ، با این حال نیاز نیست که درصد مشخصی از هر کلاس دارایی را در اختیار داشته باشند. بنابراین به مدیر پرتفوی اختیار تعویض نسبت طبقات دارایی در صورت نیاز برای حفظ یکپارچگی استراتژی صندوق داده می شود.
صندوقهای بازار پول
بازار پول از ابزارهای بدهی کوتاه مدت و مطمئن (بدون ریسک) که عمدتا اسناد خزانه هستند تشکیل شده است که جایی امن برای سرمایه‌گذاری پولتان میباشد. گرچه بازده قابل توجهی دریافت نخواهید کرد ، اما نیاز هم نیست تا نگران از دست دادن سرمایه اصلی خود باشید.
بازده معمولی کمی بیشتر از مبلغی است که در یک حساب جاری یا پس اندازدریافت کرده ، و اندکی کمتر از میانگین گواهی سپرده میباشد. در حالی که صندوق های بازار پول در دارایی های فوق العاده ایمن سرمایه گذاری می کنند ، در طول بحران مالی سال ۲۰۰۸ ، برخی از صندوق های بازار پول ، پس از اینکه ارزش سهام صندوقشان به پایین‌تر از قیمت هدف نزول کرد ، ضررهایی را متحمل شدند.
صندوقهای درآمدی
صندوق های درآمدی برای اهدافی نظیر تأمین درآمد جاری به طور مداوم طراحی شده‌اند. این صندوق ها در درجه اول در بدهی های شرکتهای دولتی و معتبر سرمایه گذاری می کنند و این اوراق را تا سررسید آن نگه داشته تا بتوانند از آن طریق درآمدی پایدار ایجاد کنند. گرچه ارزش دارایی صندوق ها ممکن است افزایش یابد ، هدف اصلی این صندوق ها تأمین جریان پولی ثابت برای سرمایه گذاران است.
بدین ترتیب ، مخاطبان این صندوق ها عموما سرمایه گذاران محافظه کار و بازنشستگان میباشند. از آنجا که این صندوقها درآمدی معمولی دارند ، ممکن است سرمایه گذارانی که با مالیات سروکار دارند بخواهند از ورود به این صندوقها خودداری کنند.
صندوقهای بین‌المللی و صندوقهای جهانی
صندوق بین المللی (یا صندوق خارجی) تنها در دارایی هایی خارج از کشور شما سرمایه گذاری می کند. این در حالیست که صندوق های جهانی می توانند در هر نقطه ای از جهان ، از جمله در داخل کشور سرمایه گذاری کنند. طبقه بندی این صندوقها بطوری که بگوییم از سرمایه گذاری‌های داخلی ریسک‌پذیرتر و یا ایمن‌تر هستند کار دشواری است ، اما این صندوقها به مراتب بی ثبات تر بوده و ریسک‌شان به شرایط خود کشور و اوضاع سیاسی آن بستگی دارد.
از طرفی دیگر ، آنها چون دارای سبدهای متعادلی هستند میتوانند با افزایش تنوع ، ریسک را کاهش دهند. اگرچه اقتصادهای جهان روز به روز بهم وابسته تر میشوند ، اما هنوز هم احتمال دارد که اقتصاد دیگری در کشور دیگری عملکرد بهتری از اقتصاد کشور شما داشته باشد.
صندوقهای تخصصی(صندوق‌هایی که روی بخش خاصی سرمایه‌گذاری میکنند).
این طبقه بندی صندوقهای مشترک بیشتر یک نوع طبقه‌بندی همه جانبه و فراگیر است که از صندوق هایی که اثبات شده دارای محبوبیت هستند تشکیل شده اما لزوماً متعلق به دسته هایی که تاکنون توضیح دادیم نمیباشند. این نوع از صندوقها برای تمرکز بر بخش خاصی از اقتصاد یا یک استراتژی هدفمند ، از تنوعبخشی گسترده چشم پوشی می کنند.
صندوق های بخشی(مربوط به بخش خاصی از صنعت) ، صندوق های استراتژی هدفمند با هدف بخش های خاصی از اقتصاد مانند مالی ، فناوری ، بهداشت و غیره میباشند. از این رو صندوقهای بخشی می توانند بسیار بی ثبات باشند زیرا سهام در یک بخش معین با یکدیگر بسیار مرتبط میباشد(در نتیجه تنوع بخشی کاهش و در قبل آن ریسک‌پذیری افزایش میابد). درست است که در این صندوقها احتمال سودهای کلان وجود دارد ، اما همچنین ممکن است یک بخش دچار فروپاشی شود (برای مثال ، بخش مالی در سال ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹).
صندوقهای منطقه‌ای موجب سهولت در تمرکز روی یک منطقه خاص جغرافیایی در جهان می شود. این می تواند به معنای تمرکز روی یک منطقه وسیع‌تر (برای مثال خاورمیانه) یا یک کشور جداگانه (مثلاً فقط ترکیه) باشد. مزیت این صندوق ها این است که آنها خرید سهام در کشورهای خارجی را ، که دسترسی به آن می تواند دشوار و گران باشد ، آسان تر می کنند. درست مانند صندوقهای بخشی ، شما میبایست خطر بالای ضرر را که در صورت رکود اقتصادی در آن منطقه رخ میدهد را بپذیرید.
صندوق های با مسئولیت اجتماعی (یا صندوق های اخلاقی) فقط در شرکت هایی سرمایه گذاری می کنند که معیارها ، دستورالعمل‌ها و یا عقاید خاص را دنبال کنند. به عنوان مثال ، برخی از این صندوقها بدلیل مسائل اخلاقی در صنایعی همچون دخانیات ، مشروبات الکلی ، اسلحه یا انرژی هسته ای سرمایه‌گذاری نمی کنند. هدف ارایه عملکرد رقابتی و در عین حال رجوع به مسایل اخلاقی و وجدان میباشد. چنین صندوق‌هایی عمدتا در فن آوری‌های سبز(انرژی سالم) مانند انرژی خورشیدی ، بادی و یا بازیافت سرمایه گذاری می کنند.
صندوقهای ای تی اف (ETF)
نوعی از صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک صندوقهای ای تی اف هستند. این نوع ابزار های سرمایه گذاری ، استراتژی های سازگار با صندوقهای مشترک را اعمال میکنند ، اما ساختارشان همانند شرکتهای سرمایه‌گذاری که در بورس اوراق بهادار هستند و از ویژگی ها و مزایای سهام بهره میبرند میباشند. به عنوان مثال ، ETF ها را می توان در هر زمانی از روز و در ساعات معاملاتی خرید و فروش کرد. ای تی اف ها را میتوان با استفاده از مارجین (اعتبار کارگزاری) خرید و یا فروش استقراضی کرد(همانند استاک یا سهام بورس).
ETF ها همچنین بطور معمول هزینه کمتری نسبت به صندوقهای مشترک دارند. بسیاری از ETF ها همچنین از گزینه‌های فعال بازار بهره می گیرند ، جایی که سرمایه گذاران می توانند از مواضع خود محافظت یا از آن بعنوان اهرمی برای توسعه و پیشرفت استفاده کنند. ای تی اف ها همچنین از مزایای مالیاتی صندوقهای مشترک بهره میبرند. در مقایسه با صندوقهای مشترک ، ETF ها به صرفه تر و نقدینگی در آنها بیشتر است. محبوبیت ETF کاملا گویای کارایی و سهولت آن میباشد.
هزینه های صندوق های مشترک
صندوق مشترک هزینه ها را به بخش‌های عملیاتی سالانه یا هزینه سهامداران طبقه بندی می کند. هزینه های عملیاتی سالانه صندوق ، در واقع درصد سالیانه صندوقهای تحت مدیریت میباشند که معمولاً بین ۱ تا ۳ درصد متغیر هستند. معمولا هزینه های عملیاتی سالانه با عنوان نسبت هزینه شناخته می شوند.
نسبت هزینه صندوق جمع هزینه مشاوره یا مدیریت و هزینه های اداری آن میباشد. هزینه های سهامداران که درواقع هزینه های فروش ، کارمزد و هزینه های بازپرداخت هستند ، هنگام خرید یا فروش صندوقها مستقیماً توسط سرمایه گذاران پرداخت می شوند. هزینه های فروش یا کارمزد به عنوان “load” یا کمیسیون اولیه صندوق مشترک شناخته می شوند. هنگامی که یک صندوق مشترک دارای کمیسیون یا کارمزد آغازین یا پیشاپیش باشد ، هزینه‌ها هنگام خرید سهام ارزیابی می شوند. برای کمیسیون یا کارمزد‌های پایانی، هزینه های صندوق مشترک زمانی ارزیابی می شود که یک سرمایه گذار سهام خود را بفروشد. با این حال ، گاهی یک شرکت سرمایه گذاری صندوق مشترک “load” در نظر نمیگیرد ، که در نتیجه سرمایه‌گذار هیچگونه هزینه‌ای بابت فروش نمیپردازد. این صندوقها مستقیماً توسط شرکتهای سرمایه گذاری توزیع می شوند. برخی صندوقها همچنین برای بیرون کشیدن دارایی بصورت زودهنگام و فروش دارایی پیش از موعد مقرر هزینه و جرایمی در نظر میگیرند. همچنین افزایش ای تی اف ها که بخاطر مدیریت منفعلشان هزینه بسیار پایینتری دارند برای صندوقهای مشترک از بابت سرمایه‌گذاری مشتریان رقابت ایجاد کرده‌اند.
