انواع مختلف عفونت‌های تنفسی ویروس کرونا و جهش‌هایی که کارایی واکسن را کاهش دادند، باعث انتشار تحقیقاتی در مورد اپیتوپ‌ها شد. این تحقیق که در مجله Cell Press در دسترس است، با هدف توسعه واکسن مبتنی بر اسپایک، که بر دامنه‌ی اتصال گیرنده (RBD) متمرکز است، انجام شد و میتواند بر کارایی آنتی‌‌بادی‌ها تاثیر بگذارد.
ضرورت ساخت واکسنهای جدید
ساخت واکسن کرونا به یک نقطه‌ی حیاتی برای تحقیق دانشمندان تبدیل شد. آن‌ها در تلاشند با ساخت واکسن تاثیر ویروس را کاهش دهند و از پخش شدن آن، در طول همه‌گیری، در سراسر جهان جلوگیری کنند. گلیکوپروتئین اسپایک، تمرکز اصلی برای توسعه‌ی واکسنها بود و از این مورد در بسیاری از واکسنها، استفاده شد.
با ابتلا به ویروس کرونا، آنتی‌‌بادی‌‌های RBD حدود ۹۰٪ از کل آنتی‌بادی‌هایی را تشکیل می‌‌دهند که، بدن بیمار به عنوان ایمنی در برابر ویروس تولید میکند. علاوه بر این، با شناسایی ۲۵۰۰ آنتی‌بادی که به طور خاص برای هدف قرار دادن پروتئین اسپایک استخراج شده است، محققان دریافتند که ایمنی RBD ممکن است موثرترین روش برای ساخت واکسن باشد.
نانو واکسنها
نانو واکسنها متشکل از نانو ذرات ایمونوژن چند ظرفیتی هستند که میتوانند فعال‌سازی سلول B را افزایش دهند. با این که چنین رویکردی برای ساخت واکسن ویروس کرونا ممکن است موثر باشد، ولی به دلیل فرآیندهای تولید گسترده، تبدیل بالینی آن دشوار است. به علاوه، این روش ممکن است سلول‌های CD8+T را فعال نکند؛ که این سلول‌ها به برهم کنش سلول T-آنتی‌ژن سیتوتوکسیک کمک میکند.
فناوری نانو در بسیاری از صنایع ثابت کرده است که کاربردهای مثبت را افزایش می‌دهد و استفاده از آن در داروسازی و ساخت واکسنها، نیز گزارش‌های خوبی به همراه داشته است.
آنتی‌ژن‌های واکسن که در یک پلاسمید DNA کدگذاری می‌‌شوند، میتوانند مستقیما در بدن آزاد شوند. واکسنهای DNA در مدت زمان کوتاهی قابل تغییر هستند و این موضوع، یک مزیت در طول پاندمی خواهد بود. این امر را می‌توان از طریق توسعه ایمونوژن اسپایک رمزگذاری شده با DNA به عنوان واکسن، برای ارزیابی بالینی در عرض ۱۰ هفته، نشان داد. استفاده از DNA یک روش جدید برای تولید واکسن است که برای بهبود، و افزایش کارایی واکسنهای فعلی در برابر ویروس همیشه در حال جهش، انجام شد.
جدیدترین تحقیقات در مورد واکسن
DNA ممکن است برای توسعه واکسن، موثرتر دیده شود، زیرا میتواند به راحتی تولید شود و همچنین دمای پایداری دارد. سایر فواید عبارتند از: این نوع واکسن با ایمنی ضدناقل همراه نیست و برای انواع جهش ویروس مفید خواهد بود؛ زیرا می‌توان آن را به سرعت فرموله کرد تا کارایی‌اش حفظ شود. این مزیت‌های حیاتی، واکسنهای DNA را به یک فناوری کلیدی در طول همه‌گیری تبدیل میکند.
محققان این مطالعه، از پلتفرم نانو مبتنی بر DNA (DLNP) که قبلا توسعه یافته بود، استفاده کردند. همچنین قبل از این نشان داده شده بود که سلول‌های B و سلول‌های CD8+T در واکسن تک دوز کدگذاری P.1 (گاما)، در برابر ویروس ایمنی سریع و موثری ایجاد میکند.
تحقیقات جدید شامل توسعه یک الگوریتم پیشرفته به نام Cloaking With Glycans (CWG) برای بهینه‌سازی گلیکوزیلاسیون مرتبط با N (PNGS) در RBD ویروس کرونا، در جهت تمرکز بر ایمنی بود. این الگوریتم، هر گلیکان را در RBD مدل‌سازی میکند و به تولید یک خنثی‌کننده‌ی پیشرفته، که اپیتوپ محل اتصال گیرنده را هدف قرار می‌دهد، کمک میکند. PNGS ممکن است یکی از عوامل از بین رفتن ایمنی باشد که قبلا در سایر ویروس‌ها هم دیده شده بود. این رویکرد برای توسعه درمان‌های جدید و ساخت واکسنهای موثر، بسیار مهم است.
واکسن‌هایی در آینده
هدف این استراتژی جدید، افزایش ایمنی در افراد مسن، افراد دارای نقص ایمنی و همچنین بهبود کارایی واکسن به عنوان یک دوز یا استفاده به عنوان دوز یادآور است. این مسئله همچنین به ایمنی جمعی، در برابر انواع جهش‌های ویروس و انواع مصونیتی که واکسنهای فعلی ایجاد کرده‌اند اما از بین رفته است، کمک میکند.
با توجه به طراحی ذرات نانو، این احتمال وجود دارد که تزریق بیشتر از یک دوز، از واکسن DNA، برنامه‌ریزی شود. این امر پس از گذشت یک هفته با دوز ۱ میلی‌‌گرم، در موشها مشاهده شد. محدودیت کاهش وزن در برخی موشها و چگالی کم ویروس، منجر به ایجاد فرضیه‌ی استفاده از ۱۰ میلی گرم شد.
استفاده از فناوری پیشرفته واکسن، از طریق فرمولاسیون DNA، با نانو واکسنهای متمرکز بر ایمنی، ممکن است وضعیت فعلی سیاست‌های بهداشتی را متحول کند. دانشمندان برای درک سیر تکاملی ویروس در تلاش هستند و همین امر، باعث به وجود آمدن تقویت‌‌کننده‌‌های متعدد شده است که شاید به طور موثر، پروتئین اسپایک جهش یافته را، مورد هدف قرار ندهند. این رویکرد جدید ممکن است سطح بالاتری از ایمنی را برای سالمندان، جمعیت‌های آسیب‌پذیر و دارای نقص ایمنی، فراهم سازد.
