هر تعهدی برای یک شخص جهت پرداخت هزینه به یک شخص دیگر. ممکن است یک تعهد اساسی (مستقیم) مانند یک تبصره باشد، و یا یک تعهد ثانوی (مشروط) مانند یک وثیقه باشد.
این اصطلاح به معنای میزان پولی است که یک قرض گیرنده به یک شخص، سرمایه گذار ، یا یک موسسه وام‌دهی بدهکار است. در اصطلاح سرمایه گذاری، کلمه‌ی “بدهی” معمولا مرتبط با پرداخت‌های سود سرمایه است. برای مثال، وقتی که یک فرد محدودیت 5000 دلاری در کارت اعتباری خود دارد، قرض دهنده (که معمولا یک بانک است)، حاضر است که به دارنده‌ی کارت به میزان 5000 دلار اعتبار پرداخت کند. اگر قرض دهنده از 500 دلار از آن هزینه‌ی کلی را خرج کنند، تا زمان پرداخت هزینه‌ی کلی فرض می‌شود که آنها بدهی 500 دلاری دارند. پرداخت بخشی یک مقدار بدهی همیشه شامل سود است.
