استفاده از ربات ها در صنعت کشاورزی بیشتر به فیلم های علمی تخیلی نزدیک است تا واقعیت؛ ولی مدتی است آرام آرام این تخیل دارد نقش واقعیت به خود می گیرد. هرچند این پروژه قاعدتاً زمان بر بوده و تا رسیدن به بلوغ راه دشواری در پیش دارد، ولی اقدامات صورت گرفته ما را بیش از پیش به این اتفاق خوشایند امیدوار کرده است. یکی از کشورهایی که صنعت کشاورزی در آن جایگاه ویژه ای دارد، هندوستان است.
قبلا هم در مقالاتی برخی از استارتاپ های موفق در زمینه کشاورزی را در هند معرفی کرده بودیم و در مقاله ای دیگر جایگاه استارتاپ ها در زمینه کشاورزی هند را بررسی کرده بودیم. در این مقاله به دنبال آن هستیم تا یک نمونه موفق را در این زمینه دقیق تر بررسی کنیم. پس تا انتها با ما همراه باشید:
جایسیمها رائو برای شش سال و قبل از این که به هند برگردد، یک مدیر اوراق بهادار در شرکت BlackRock در نیویورک بود. او به هند بازگشت تا روی مزرعه کشت قهوه خانوادگی خود کار کند. در سال‌های قبل هیچ وقت به صورت تمام وقت در هند زندگی نکرده بود و بیشتر سال‌های جوانی خود را در کویت گذرانده بود. او در همان سال‌های ابتدایی بزرگسالی خود تحت تأثیر شخصیت لارنس فینک، مدیر عامل BlackRock بود که این شرکت را از ابتدا تأسیس کرده است.
او طی مصاحبه ای با AgFunderNews گفته است: «یک تفکر در هند وجود دارد که نمی‌توان از کشاورزی پول به دست آورد. ولی اشتباه است. کشاورزی در هند درآمدزا است ولی نیاز به استفاده از کشاورزی دقیق وجود دارد.»
آقای رائو برای این که داده‌های بیشتری را وارد کشاورزی و تصمیمات کشاورزان هندی کند، شروع به توسعه هواپیماهای کوچک کرد. او می‌گوید: «به نظر من هواپیماهای کوچک بهترین راه برای جمع‌آوری اطلاعات در سطح وسیع بودند و به راحتی می‌شد از بالا به مزارع نگاه کرد. بعد از شروع این روش، یک دوره هشت ماهه بسیار عالی داشتیم.»
اما بعد از گذشت چند ماه، شرکت رائو به یک گلوگاه رسیدند. جایی که کشاورزان چیزی بیشتر از تصاویر زمین‌های کشاورزی‌شان نیاز داشتند. آن‌ها نیاز داشتند تا راه‌حل مشکلاتی که توسط هواپیماها تشخیص داده می‌شد را نیز پیدا کنند. این گلوگاه یکی از رایج‌ترین‌ها در حوزه تکنولوژی کشاورزی است و امروزه در بسیاری از ارائه‌ها نیز وجود دارد.
با وجود این موضوعات، رائو در مسیر خود تغییر ایجاد کرد و بعد از تحقیقات، شرکت TartanSense را راه‌اندازی کرد تا ربات‌هایی کوچک که روی زمین حرکت می‌کنند را بسازد. این ربات‌ها با تمرکز بر روی آفات ساخته شده‌اند. این دستگاه‌ها روی زمین‌های مزارع کوچک حرکت می‌کنند و با یک دوربین قوی که دائما در حال بررسی است، آفات را تشخیص میدهند و با اسپری‌هایی که روی آن‌ها تعبیه شده است، به صورت نقطه‌ای آفت را از بین می‌برند. علاوه بر این کار، ربات‌ها اطلاعات بسیار خوب و کاملی از سطح زمین جمع‌آوری می‌کنند و گزارش آن را در اختیار کشاورز قرار میدهند و راه‌کارهای عملی را به اطلاع این افراد می‌رسانند.
تکنولوژی‌های مشابهی در این زمینه در آمریکا و اروپا وجود دارد ولی رائو در ابتدای کار و با بررسی آن‌ها متوجه شد که هزینه‌ها برای کشاورزانی که زمین‌های کوچک دارند بسیار بالاست و تقریبا غیر قابل دسترسی است.
رائو می‌گوید: «می‌خواهم تکنولوژی که در اختیار کشاورزان بزرگ است و در حال استفاده از آن هستند، در اختیار کشاورزانی که زمین‌های کوچک دارند نیز قرار بگیرد. علاوه بر این موضوع، کار کردن بر روی این تکنولوژی در هند یک مزیت بزرگ دیگر نیز دارد. هند دومین کشور دارای بزرگ‌ترین زمین‌های کشاورزی در جهان بعد از آمریکا است و میتوان گفت که کشاورزی ستون فقرات جامعه در هند محسوب می‌شود.»
هند بزرگ‌ترین تولیدکننده پنبه در جهان است. زمین‌های کشاورزی که این محصول را در خود دارند تقریبا ۱۲ میلیون هکتار است. همچنین سویا نیز جزو محصولات مهم و گران‌قیمت در هند است. این دو محصول یکی از بهترین محصول‌ها برای شروع به کار شرکت TartanSense بود. این شرکت هدف خود را کاهش قیمت مواد اولیه و افزایش تولید با استفاده از تکنولوژی خود قرار داد.
رائو می‌گوید: «یکی از چشم‌اندازهای ما برای آینده، اضافه کردن کود به گیاهان است. اگر ربات‌های ما بتوانند گیاه به گیاه مواد شیمیایی دفع آفات را اضافه کنند، پس می‌توانند کود را نیز به همین خوبی وارد خاک کنند. این کار می‌تواند هزینه تمام شده برای کشاورز را تا حد زیادی کاهش دهد.»
اما رائو از چه روشی برای وارد کردن تکنولوژی خود به کشاورزی در هند، جایی که حتی یک تراکتور ۱۵ هزار دلاری بسیار گران محسوب می‌شود، استفاده کرد؟
مدل‌های مختلفی برای این کار وجود دارد و رائو می‌گوید که قصد داشته با نشان دادن میزان بازگشت سرمایه و کاربردی بودن این روش به کشاورزان، آن را وارد کشاورزی کند. اما میتوان گفت این روش تا حدی انجام نشده. در حال حاضر این شرکت مدلی شبیه به اوبر دارد. هر کشاورزی که قصد استفاده از تکنولوژی ربات‌ها را داشته باشد در نرم‌افزار درخواست خود را ثبت می‌کند و شرکت TartanSense آن را با یک شرکت پیمانکاری که از ربات‌های آن‌ها استفاده می‌کند در میان می‌گذارد و فرآیند تکمیل می‌شود.
«به عنوان یک صنعت، ما نتوانسته‌ایم به خوبی وارد چرخه استفاده شویم. هدف اصلی ما نشان دادن نرخ بازگشت سرمایه بالا به کشاورز است و می‌خواهیم تأثیری آنی داشته باشیم تا کشاورز متوجه کاربردی بودن تکنولوژی ما شود. کشاورز در انتهای روز به این که از هوش مصنوعی استفاده کرده است اهمیت نمی‌دهد بلکه نیاز دارد تا کارش به خوبی پیش رفته باشد.»
یک مدل دیگر که در هند قابل اجرا است، برقراری تماس با کارآفرینی است که در روستاها با کشاورزان ارتباط دارد. این کارآفرینان می‌توانند ربات‌ها را بخرند و یا کاری کنند که کشاورزان قانع شوند که ربات‌ها را خریداری کنند.
شرکت TartanSense در حال حاضر با چند مشتری که جزو شرکت‌های بزرگ کشاورزی هستند در حال همکاری است. «به محض این که یک محصول متفاوت که به خوبی کار می‌کند داشته باشید، می‌توانید گزینه‌های مختلف را بررسی کنید و کارهای متفاوتی در بازار انجام دهید.»
شرکت TartanSense اخیرا توانسته ۲ میلیون دلار سرمایه از شرکت‌های سرمایه‌گذاری Omnivore، Blume Ventures و BEENEXT جذب کند. همچنین سرمایه گذاران فردی مثل هم‌بنیان‌گذار شرکت GreyOrange در این شرکت سرمایه دارند. آقای رائو قرار است از این سرمایه برای تکمیل و گسترش تیمش استفاده کند.
