در فضای استارتاپی عادت بر این است که از موفقیت‌ها بگوییم تا امیدمان به آینده را زنده نگه‌داریم اما اشتباه بزرگی است که شکست گذشتگان را به فراموشی بسپاریم و از تجارب گذشتگان بهره‌مند نشویم. برای این منظور تیم اکوموتیو اقدام به جمع‌آوری تجربیات مجموعه‌ای از استارتاپ‌های ناموفق کرده است تا شاید مرور سرگذشت ناکام ایشان زمینه‌ای باشد برای موفقیت استارتاپ‌های نوپای جامعه استارتاپی ایران. این مجموعه به مرور و در قالب بخش داستان شکست منتشر و در اختیار مخاطبین قرار خواهد گرفت. نوزدهمین قسمت از این مجموعه که به داستان شکست استارتاپ Rdio می‌پردازد را با هم مرور می‌کنیم.
آردیو یک سرویس موسیقی دیجیتال است و امکانی را فراهم نمود تا علاقه‌مندان به موسیقی بتوانند با دسترسی به بیش از ۱۲ میلیون آهنگ، به راحتی در میان آنها جستجو کرده و بدون آنکه حتی یک تبلیغ برایشان ایجاد مزاحمت کند، هر آهنگ، آلبوم یا فهرستی را که دوست داشتند پخش کنند. این محصول امکان داشتن گلچینی از موسیقی‌های دلخواه و دسترسی آنلاین یا آفلاین به آنها را برای کاربران فراهم می‌کرد و مشخص می‌نمود که دوستان یا افراد هم‌سلیقه با آنها در همان زمان به چه آهنگی گوش می‌کنند یا آن را در توییتر و فیسبوک به اشتراک می‌گذارند. محتوای آردیو شامل محصولات شرکت‌های بزرگ موسیقی در سراسر دنیا بود.
آردیو در آغاز کارش، با سرویس‌هایی مثل دیزر، ام‌اُجی، نپ استار، راپسودی و اسپوتی‌فای رقابت داشت.
نوامبر ۲۰۱۱، آردیو با بزرگترین شرکت ارتباطات دوربرد برزیل یعنی Oi شریک شد و با نام Oi Rdio وارد بازار این کشور گردید.
سپتامبر ۲۰۱۳، شرکت قابلیت ارائه‌ی پیشنهادات را به سرویس خود افزود که آلبوم‌ها، ایستگاه‌ها و فهرست پخش‌های شخصی شده را در اختیار کاربران قرار می‌داد. در همان سال مجله Entertainment Weekly با مقایسه‌ی تعدادی از سرویس‌های موسیقی، آردیو را به خاطر ایجاد امکان جستجو در پایگاه داده و ارائه‌ی آسان فهرست فیلترشده از نتایج جستجو، در رتبه‌ی نخست قرار داد.
ژانویه‌ی ۲۰۱۴، شرکت گزینه‌های پخش رایگانی را ارائه کرد که با تبلیغات صوتی حمایت مالی می‌شدند.
آردیو بین سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۵، قراردادهایی با شرکت‌هایی مثل کومولوس مدیا (دومین مالک و اپراتور ایستگاه‌های رادیوی اف‌ام و ای‌ام)، تسلا موتورز، گوگل کروم کست و چندین شرکت دیگر امضا کرد. علاوه بر این آردیو برخی سرویس‌های موسیقی را نیز خریداری نمود، مثل سرویس هندی دینگینا و سرویس تِیست میکر ایکس تا گسترش جهانی خود را سرعت ببخشد.
بخشی از این تلاش‌ها در جهت رقابت با اسپوتی‌فای صورت گرفت. وقتی اسپوتی‌فای پس از چند ماه وارد بازار آمریکا شد، مردم از آن به عنوان آی‌تونز رایگان یاد می‌کردند. این سرویس هزینه‌های خود را از منبع تبلیغاتش دریافت می‌کرد، در حالی‌که آردیو متکی به هزینه‌ی ثبت‌نام کاربران در سرویسش بود. در نهایت مدیران اجرایی تصمیم گرفتند که آینده‌ی آردیو را با پیوند زدن آن به یک پلتفرم اینترنت‌محور تأمین کنند، کاری که به معنای به هم ریختن سرویسی بود که پنج سال وقت صرف ساختنش شده بود. نوامبر ۲۰۱۳، شرکت یک سوم کارمندانش را اخراج کرد. در ادامه کومولوس مدیا هم سرمایه‌گذاری خود به مبلغ ۱۹ میلیون دلار در این شرکت را فسخ نمود. در نهایت در نوامبر ۲۰۱۵ آردیو اعلام ورشکستگی کرد.
اقتصاد پخش موسیقی، سخت و بی‌رحم است. برای زنده ماندن در این بازار باید زود به حجمی بزرگ و مقیاسی گسترده دست یافت. کاری که اسپوتی‌فای هر طور بود آن را انجام داد. اما آردیو پیش از موعد، نگران به سود رسیدن بود. او با این امید برای افزایش تعداد ثبت‌نام‌کنندگان تلاش می‌کرد، درحالی‌که رقیبش به سرعت رشد می‌کرد تا با جذب هر انسانی در این کره‌ی خاکی به حجمی انبوه از مخاطبان دست یابد.
