داستان Amp’d، استارتاپی که نتوانست خدمات رایگانش را مدیریت کند

در فضای استارتاپی عادت بر این است که از موفقیت‌ها بگوییم تا امیدمان به آینده را زنده نگه‌داریم اما اشتباه بزرگی است که شکست گذشتگان را به فراموشی بسپاریم و از تجارب گذشتگان بهره‌مند نشویم. برای این منظور تیم اکوموتیو اقدام به جمع‌آوری تجربیات مجموعه‌ای از استارتاپ‌های ناموفق کرده است تا شاید مرور سرگذشت ناکام ایشان زمینه‌ای باشد برای موفقیت استارتاپ‌های نوپای جامعه استارتاپی ایران. این مجموعه به مرور و در قالب بخش داستان شکست منتشر و در اختیار مخاطبین قرار خواهد گرفت. بیست و دومین قسمت از این مجموعه که به داستان شکست استارتاپ Amp’d Mobile می‌پردازد را با هم مرور می‌کنیم.

امپد موبایل یک سرویس تلفن همراه بود که اواخر سال ۲۰۰۵ در آمریکا و اوایل سال ۲۰۰۷ در کانادا راه‌­اندازی شد. نخستین سرمایه‌گذاران این اپراتور مجازی موبایل، شبکه­‌های MTV و گروه موسیقی یونیورسال بودند.

این استارتاپ نخستین سرویس یکپارچه سرگرمی موبایل محسوب می­‌شد که جوانان ۱۸ تا ۳۵ ساله را هدف قرار داده بود. امپد موبایل، سرویس‌­های صوتی، سرویس‌­های داده‌­ی بی‌سیم مثل ۳G (براساس شبکه­‌ی بی­سیم وریزون)، پیام‌­رسان متن و عکس، Push to talk و اپلیکیشن‌ها و محتویات قابل بارگذاری به ­صورت بی­سیم را از طریق سرویس  امپد لایو ارائه می­‌داد. برنامه­‌ی ثابت BREW که بر روی تمامی گوشی‌­های امپد نصب شده بود، کلیپ‌­های ویدیویی قابل­ پخش یا دانلود، رخدادهای زنده مثل سوپرکراس پخش ایستگاه­‌های رادیویی، محتویات دانلودشدنی مثل بازی، زنگ گوشی و آهنگ­ را در بر می­‌گرفت. این سرویس از کانال­‌های تلویزیونی هم برخوردار بود و در این زمینه عملکرد موفقی داشت.

اواخر سال ۲۰۰۶، امپد موبایل بیش از ۱۰۰،۰۰۰ مشترک داشت که ۸۹ درصد از آن‌ها، پول قرارداد خود را از قبل پرداخت کرده بودند. درآمد شرکت از قِبل هر یک از این کاربران بیش از ۱۰۰ دلار در هر ماه بود.

مارس ۲۰۰۷، این استارتاپ با تلوس موبیلیتی در کانادا شروع به همکاری کرد. امپد مدیریت بازاریابی و محتوای چندرسانه­‌ای را برعهده داشت و تلوس مسئول صدور صورت­‌حساب، رسیدگی به مشتریان، جنبه­‌های خرده­‌فروشی و شبکه بود.

اما در این میان ایراداتی وجود داشت که بعدها گریبان امپد را گرفت. مشترکان زمان طولانی را برای دریافت پاسخ تلفنی منتظر می‌ماندند و در نهایت تماس‌ها بدون پاسخ می‌ماند. در فعال‌سازی سرویس مشکلاتی وجود داشت و میان برنامه‌ها و طرح‌ها با آنچه در وب‌سایت شرکت تبلیغ شده بود، تطابقی وجود نداشت. این استارتاپ در جذب مشتریان سیاست غلطی را در پیش گرفت و کماکان به مشتریان فاقد اعتبار کافی خدمات ارائه می‌داد، که در نهایت نیمی از آنها قبض خود را پرداخت نمی‌کردند.

این اتفاقات باعث شد، ژوئن ۲۰۰۷ استارتاپ امپد برای ورشکستگی تشکیل پرونده دهد. پایگاه مشترکین آن در اواخر سه ­ماهه­‌ی اول، حدود ۱۷۵،۰۰۰ مشتری داشت که طبق پرونده­‌های دادگاه، حدود ۸۰،۰۰۰ نفر از آن‌ها پولی پرداخت نمی­‌کردند. پرونده‌­ی حفاظت از ورشکستگی به­ خاطر تهدید وریزون باز شد که می­‌گفت در صورت عدم پرداخت بدهی این شرکت، دیگر به شبکه­‌ی آن سرویس نخواهد داد. در نهایت تفاهم‌­نامه­‌ای میان دو شرکت، و سرمایه­‌گذار اصلی امپد منعقد شد که وریزون را مکلّف به دادن سرویس، و امپد را موظف به پرداخت وثیقه‌­ی نقدی به وریزون می­‌کرد.

۲۰ جولای، امپد اعلام کرد که قصد دارد تمامی دارایی­‌های خود را به مزایده بگذارد. فردای آن روز پیغامی برای مشترکین فرستاده شد که آن‌ها را برای انتقال به اپراتور دیگری آماده می­‌کرد.