در فضای استارتاپی عادت بر این است که از موفقیت‌ها بگوییم تا امیدمان به آینده را زنده نگه‌داریم اما اشتباه بزرگی است که شکست گذشتگان را به فراموشی بسپاریم و از تجارب گذشتگان بهره‌مند نشویم. برای این منظور تیم اکوموتیو اقدام به جمع‌آوری تجربیات مجموعه‌ای از استارتاپ‌های ناموفق کرده است تا شاید مرور سرگذشت ناکام ایشان زمینه‌ای باشد برای موفقیت استارتاپ‌های نوپای جامعه استارتاپی ایران. این مجموعه به مرور و در قالب بخش داستان شکست منتشر و در اختیار مخاطبین قرار خواهد گرفت. بیست و چهارمین قسمت از این مجموعه که به داستان شکست استارتاپ کویل (Cuil) می‌پردازد را با هم مرور می‌کنیم.
کویل یک موتور جستجوی مخفی بود که ادعا می‌کرد می‌تواند صفحات وب را به مراتب سریع‌تر و ارزان‌تر از گوگل نمایش دهد و به سرمایه‌گذاران بالقوه خود گفته بود که هزینه‌های نمایه‌سازی آنها، بر اساس معماری‌های جدید جستجو و شیوه‌های ارتباطی، یک دهم گوگل خواهد بود. کویل از جهاتی قطب مخالف پاورست بود که هزینه‌های نمایه‌سازی سنگینی داشت، چرا که تحلیل بافتی عمیقی بر روی هر جمله در تمام صفحات وب انجام می‌داد. از این رو، هزینه‌های نمایه‌سازی آن برای هر صفحه، بسیار بیشتر از گوگل می‌شد.
کویل توسط متخصصان جستجوی بسیار معتبری راه‌اندازی شده بود. تیم مؤسس آن را زن و شوهری به نام تام کاستلو و آنا پترسون تشکیل می‌دادند. آنها قبلاً متخصص جستجوی گوگل بودند. از سوی دیگر، کاستلو، مؤسس زیفت هم بود. در نهایت هم، علی‌رغم مذاکره با سرمایه‌گذاران خطرپذیر، همین زوج خودشان ۵ میلیون دلار در شرکت سرمایه‌گذاری نمودند. البته در ادامه ۳۳ میلیون دلار از شرکت‌هایی مثل گری لاک دریافت کردند. طبق سیاست حریم خصوصی شرکت، فعالیت جستجوی کاربران یا آدرس‌های آی‌پی آنها برخلاف دیگر موتورهای جستجو، ذخیره نخواهد شد.
فراز و فرود سریع کویل
موتور جستجوی کویل در سال ۲۰۰۸ رسماً رونمایی شد. ۱۹ دسامبر همان سال، بیزینس‌ویک این شرکت را یکی از موفق‌ترین استارتاپ‌های آمریکا از لحاظ درآمدزایی دانست. اما شرکت در عمل به وعده‌ها و جلب اعتماد مشتریان، عملکرد موفقیت‌آمیزی نداشت. از یک طرف تفاوت خاصی از جانب کاربران دیده نمی‌شد و آنان همچنان استفاده از گوگل را ترجیح می‌دادند، و از طرف دیگر طراحی پیچیده‌ی صفحه‌ی نمایش نتایج جستجو، نتایج نامربوط و اشتباه، نمایه‌ی قدیمی و کند بودن پاسخگویی منجر به رویگردان شدن کاربران از این سایت و افت ترافیک آن شد. به گونه‌ای که ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۸، تعداد بازدیدکنندگان از ۰.۲ درصد کاربران جهان به ۰.۰۲ درصد افت کرده و این سایت مقام ۵،۳۴۰ را از لحاظ ترافیک دریافت نمود. اما اوضاع از این هم بدتر شد و ۱۳ اکتبر، این تعداد به ۰.۰۰۵ درصد سقوط کرد و سایت کویل را از لحاظ ترافیک در مقام ۲۱.۹۶۰ قرار داد.
به گزارش مجله‌ی پی سی، صبح ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۰، خبر سقوط کویل به کارکنان آن داده شد و ۵ ساعت بعد سرورهای شرکت از دسترس خارج شدند. کویل بدون پرداخت حقوق کارکنان، با آنها قطع همکاری کرد. ظاهراً همان هفته دارایی‌های شرکت به گوگل فروخته شده بود. آنا پترسون با بازگشت به گوگل، در بخش موتور جستجو دوباره مشغول به کار شد.
شکست و سقوط کویل درسی است برای استارتاپ‌ها تا به یاد داشته باشند که برای موفقیت در دنیای وب امروز، بسیار بیشتر از یک فناوری خوب مورد نیاز است.
