انواع مدل های کسب و کار – اعطای مجوز
اعطای مجوز عبارت است از کسب درآمد از داده‌های مشتریان و دارایی‌های فکری
مدل اعطای مجوز ریشه در قرون وسطی در اعطای مجوز به جمع‌آوری کنندگان مالیات برای عضویت در کلیسای کاتولیک دارد. ادامه‌ی این مدل در قرن هجدهم به صورت اعطای مجوز برای استفاده از نام دو زن در یک سری محصولات آرایشی استفاده شد. اجرای موفق این مدل در اواسط قرن نوزدهم توسط یک تولیدکننده‌ی محصولات مشروبات الکلی صورت گرفت و در دهه‌ی ۱۹۳۰ در استفاده از میکی موس توسط والت دیزنی رونمایی شد.
این مدل در بسترهای متمرکز بر دانش و فناوری به بهترین شکل پیاده‌سازی می‌شود و در آن امکان کسب درآمد از محصولات و تکنولوژی‌هایی که بخش اصلی کسب و کار نیستند، وجود دارد. این مدل نیازمند حق امتیاز تام به عنوان پیش نیاز محکم می‌باشد و امکان استفاده برای گسترش برند و جهانی‌سازی آن وجود دارد.
مزایای اعطای مجوز
- پخش کردن درآمد و ریسک
- امکان فروش دارایی به بیش از یک شرکت
- شناخته شدن بهتر برند
- عدم درگیری خریداران در R&D
- امکان تمرکز بر پژوهش و توسعه
- افزایش فروش
نمونه شرکت‌های استفاده کننده از مدل اعطای مجوز
IBM تولیدکننده‌ی سخت‌افزار، نرمافزار و زیرساختهای کامپیوتری است که از همان سال‌های آغازین شروع به کار خود در دهه‌ی ۱۹۱۰، شروع به صدور مجوز برای دارایی‌های فکری خود و ارائه‌ی بخشهایی از تولیداتش که خود امکان استفاده از آن‌ها را ندارد به صورت لایسنس به شرکت‌های دیگر کرد و از این طریق، درآمدی حدود ۱.۱ میلیارد دلاری کسب کرد . در این شرکت تمرکز خاص واحد پژوهش IBM بر ایجاد نوآوری و صدور مجوز برای شرکتها می‌باشد و در همین راستا اهمیت زیاد بر موضوع حق امتیاز قائل است.
BASF بزرگ‌ترین شرکت صنایع شیمیایی جهان است که به فروش مجوز آن دسته از ایدههایی که برای خود شرکت چندان قابل توجه نیستند، مشابه IBM و اعطای مجوز برای برخی محصولات خود می‌پردازد. این شرکت به فروش مجوز فناوری Kaurit Light و محصولات وابسته‌ی آن به تولیدکنندگان تختههای فشاری پرداخته و پیاده‌سازی این مدل منجر به افزایش سود شرکت شده است.
ZEISS تولید کننده‌ی تجهیزات و سیستمهای اپتیکال است که به پیاده‌سازی اعطای مجوز در آزمایشگاههای کوچک برای ساخت عدسی به جای تولید توسط خود پرداخته است و پیشرو در معرفی این مدل تجاری می‌باشد.
