با نزدیک شدن به پایان سال، زمان خوبی است تا بنگریم که فناوری های مختلف به کدام سو میروند و در سالهای بعد چه چیزی انتظار ما را می کشد؟ به همین دلیل، در ادامه، به ۷ ترند دنیای کدنویسی در سال ۲۰۲۲ اشاره میکنیم که تعداد زیادی از افراد، احتمالا مایل اند در نظر بگیرند و با آنها سازگار شوند.
اصلا کدنویسی چی هست؟
اکثر ما به طور کلی میدانیم که کدنویسی به چه معناست. با این حال، از آنجایی که ماهیت خود کدنویسی در حال تغییر است، شاید بد نباشد که دوباره این مبحث را مرور کنیم.
کدنویسی به طور معمول به عنوان فرایند ایجاد برنامه های کامپیوتری (یا برنامه نویسی) تعریف شده است. همچنین فرایند مشخص کردن راهکار برای یک مشکل است و میبایست به زبانی باشد که رایانه ها بتوانند آن را بفهمند.
ترند ۱: کدنویسی برای همه
کدنویسی دیگر فقط برای دانشمندان کامپیوتر یا کسانی که به دنبال شغل در صنعت فناوری اطلاعات هستند نیست. در سال ۲۰۲۰، کشور هند، کدنویسی را برای همه دانش آموزان کلاس ششم و بالاتر اجباری کرد. در ایالات متحده، در مورد این که آیا کدنویسی باید معادل یک نیاز مانند یادگیری زبان خارجی در نظر گرفته شود، چندین سال است که بحث میشود.
ترند ۲: NoCode, LowCode و CodeGen
در حالی که دنیا برای یادگیری کدنویسی برای همه آماده میشود، این صنعت شاهد رشد NoCode، Low-Code و CodeGen است.
اینها چیستند؟
اینها نشان میدهند که همه کارهای کدنویسی به یک اندازه ارزش وقت گذاشتن را ندارند. این ابزارها، خودکارسازی کارهای سطح پایین کدنویسی را امکان پذیر میکنند و کاربر را آزاد میگذارند تا روی کارهای سطح بالاتر مانند طراحی کد، تجربه کاربر و انتخاب های مربوط به الگوریتم تمرکز کند. برخی از اینها حل مشکلات را بر عهده دارند (مانند تجزیه و تحلیل داده ها)، برخی برنامه ها را تولید میکنند و برخی دیگر کدی را تولید میکنند که کاربر میتواند خودش آن را اجرا کند؛ مانند کد هوش مصنوعی تولید شده خودکار در یک دفتر مشارکتی Google.
آیا این مسئله در تضاد با ترند ۱ است؟
اگر کدنویسی را به عنوان تسلط بر یک زبان رایانه میبینید، بله، میتواند متناقض باشد. با این حال کدنویسی را نباید این طور دید. کدنویسی در مورد مشخص کردن راه حل برای یک مسئله و توصیف آن راه حل و محدودیت ها و نتایج آن به صورت منطقی و خاص است. به این ترتیب، خودکار کردن سطوح پایین تر کدگذاری، بخشی طبیعی از دسترسی به کدنویسی برای همه است.
ترند ۳: هوش مصنوعیِ کدنویس!
در حالی که ترند ۲ بیشتر درباره خودکارسازی ساده در یک محیط محدود است، توسعه این خودکارسازی طبیعتا به هوش مصنوعی میرسد. هوش مصنوعی نسبت به موارد ترند ۲، میتواند دستورالعمل های سطح بالاتری را دریافت کرده و کدهایی تولید کند که از منابع بسیاری استخراج میشود.
البته به مرور زمان، از اهمیت این تمایز کاسته میشود زیرا هر چه الگوریتم های داخل ابزارهای LowCode/NoCode/CodeGen پیچیده تر شوند، تمایز بین این دو روند نیز کاهش خواهد یافت.
ترند ۴: منبع باز
این موضوع به هیچ وجه موضوع جدیدی نیست اما همواره تاثیر چشمگیری بر دنیای کدنویسی دارد. در چند سال اخیر نه تنها شاهد رشد برنامه های منبع باز بوده ایم، بلکه شاهد رشد مدلهای کسب درآمد منبع باز نیز بوده ایم.
در حالی که در روزهای اولیه به نمونه هایی از منبع باز فکر میکردیم که پایه های نرم افزارهای بزرگ و قدرتمندی مانند Linux یا MySQL بودند، این روزها کدهای منبع باز در همه جا و در هر اندازه ممکن وجود دارند. امروزه کدهای منبع باز فراتر از برنامه های فردی رفته و به دریایی از کد رسیده که هیچ نشانه ای از توقف رشد در آن دیده نمیشود.
ترند ۵: API
توسعه دهندگان در حال حاضر منابع قدرتمند دیگری علاوه بر قطعه کدها در سراسر اینترنت دارند که این منابع APIها هستند. رونق نرم افزار به عنوان یک سرویس، اکنون به این معنی است که بسیاری از خدمات قدرتمند (از پایگاه های داده گرفته تا هوش مصنوعی) اکنون با چند خط کد قابل دسترسی اند. این امر نه تنها به ایجاد راهکارهای قدرتمند کمک میکند، بلکه ایجاد راهکارهای انعطاف پذیر و مقیاس پذیر را نیز آسان تر می کند.
آیا میخواهید برنامه ای بسازید که به دست هزاران کاربر برسد؟ این که چگونه بخش هایی از این راهکار میتوانند خود را با چنین مقیاسی وفق دهند هنوز جای تفکر دارد، اما سرویس های رایج مانند پایگاه های داده اکنون میتوانند آن مقیاس را به طور خودکار برایتان فراهم کنند بدون این که نیاز باشد تخصصی در مورد پایگاه داده داشته باشید.
ترند ۶: برنامه ها و وبسایت ها
بخشهای قبل پایه و اساس کدنویسی را در اختیار افراد قرار میدهند، در حالی که این بخش، یک مقصد را فراهم میکند.
زیست بوم برنامه های جهانی در سالهای اخیر به سرعت رشد کرده است. برای نمونه، AppStore شرکت Apple، حتی در طول همه گیری کرونا نیز رشد قدرتمندی از خود نشان داد. در حالی که عمومی سازی کدنویسی، یادگیری نحوه کدنویسی را برای افراد آسان تر میکند، برنامه ها و وبسایت ها راهی برای ارائه آثار خود به صورت پکیج برای استفاده دیگران فراهم میکنند. هم افزایی بین کدنویسی و برنامه ها معمولا توسط دولت ها انجام میشود، مثلا ایالات متحده با راه اندازی چالش برنامه های کاربردی کنگره، دانش آموزان دبیرستانی را به ساخت برنامه هایی منحصر به فرد و تاثیرگذار تشویق میکند.
برنامه ها مستقل از موضوعات دیگر نیستند و توسعه آنها، هم از ابزارهای NoCode/LowCode/CodeGen و هم از رویکردهایی که به آسانتر شدن کدنویسی کمک میکنند، استفاده میکنند.
ترند ۷: خلاقیت و جامعه
دنیا مدتهاست که میداند کدنویسی راهی برای تقویت تفکر منطقی و بیان خلاقیت در قالب حل مسئله و ساخت راهکار است. برنامه ها، این جنبه را بیش از قبل تقویت میکنند، اما میتوانیم انتظار خروجی های بیشتری برای بیان خلاقانه با کد داشته باشیم. برای مثال، نوازندگان هم اکنون از برنامه های هوش مصنوعی برای تقویت خلاقیت خود استفاده میکنند.
همچنین محیط هایی مانند Roblox به کاربران این امکان را میدهند که برای پلتفرم، کد ایجاد کرده و از این طریق، خلاقیت خود را وارد فضای مجازی بکنند. متاورس نوظهور نیز، با نمونه هایی مانند Nvidia Omniverse، نوید پیشرفت های بیشتری را در این زمینه میدهد.
نتیجه
کدنویسی در آینده، نه فقط برای کارهای محاسباتی، بلکه به شکلی از بیان برای همه تبدیل خواهد شد. کدنویسی به سمتی میرود که ایجاد کد قدرتمند آسانتر شده و در عوض به سازنده اجازه میدهد بیشتر روی خلاقیت و عملکرد بهتر تمرکز کند تا روی جزئیات پیاده سازی کد.
