حساب های دریافتنی (AR)
حسابهای دریافتنی (AR) چه هستند؟
حساب های دریافتنی (AR) میزان پولی است که شرکت به ازای کالاها یا خدماتی که تحویل داده یا استفاده می شود از مشتریان دریافت نکرده و به عبارتی طلبکار است. حساب های دریافتنی در ترازنامه به عنوان دارایی جاری درج می شوند. در واقع AR مقدار پولی است که مشتریان در ازای خریدهای اعتباری بدهکارند.
نکات کلیدی
- حساب های دریافتنی، یک حساب دارایی در ترازنامه است که نشان دهنده میزان بدهی های کوتاه مدت به شرکت است.
- حساب های دریافتنی زمانی ایجاد میشود که شرکت به خریدار اجازه می دهد کالا یا خدماتش را به صورت اعتباری خریداری کند.
- حساب های پرداختنی مشابه حساب های دریافتنی است، اما در آن پولی دریافت نمی شود، بلکه مبلغی به بدهی ها اضافه می شود.
- قدرت AR یک شرکت را می توان با نسبت گردش حساب های دریافتنی یا روزهای فروش معوق تجزیه و تحلیل کرد.
- تجزیه و تحلیل نسبت گردش مالی می تواند به پیش بینی زمان دقیق دریافت AR کمک کند.
آشنایی با حسابهای دریافتنی
حسابهای دریافتنی به صورت حساب های معوق شرکت یا پولی که مشتریان به شرکت بدهکارند اشاره دارد. این عبارت به حسابهایی اشاره دارد که یک کسب و کار در ازای ارائه محصول یا خدمات، حق دریافتشان را دارد. حسابهای دریافتنی یا مطالبات دریافتنی نشان دهنده خط اعتباری ارائه شده توسط شرکت است و معمولا دارای شرط پرداخت در بازه زمانی کوتاه مدت با دامنه چند روزه تا یک سال مالی یا تقویمی میباشد.
شرکت ها حساب های دریافتنی را به عنوان دارایی در ترازنامه خود ثبت می کنند، زیرا مشتری تعهد قانونی برای پرداخت بدهی دارد. علاوه بر این، حساب های دریافتنی جزو دارایی های جاری هستند. اگر شرکتی مطالبات دریافتنی داشته باشد، به این معنی است که یک فروش اعتباری انجام داده اما هنوز پول را از خریدار دریافت نکرده است.
تفاوت حسابهای دریافتنی و حسابهای پرداختنی
بدهی های شرکت به تامین کنندگان یا طرف های دیگر را حساب های پرداختنی می گویند. حساب های پرداختنی برعکس حساب های دریافتنی اند. برای روشن شدن موضوع، تصور کنید که شرکت الف فرش های شرکت ب را میشوید و صورتحسابی برای خدمات ارسال می کند. شرکت ب به آن ها بدهکار است، بنابراین فاکتور را در ستون حساب های پرداختنی خود ثبت می کند. شرکت الف منتظر دریافت وجه است، بنابراین صورت حساب را در ستون حساب های دریافتنی خود ثبت می کند.
مزایای حسابهای دریافتنی
حساب های دریافتنی از جنبه های مهم تحلیل بنیادی در یک کسب و کارند. حساب های دریافتنی جزو دارایی های جاری اند، بنابراین نقدینگی یا توانایی شرکت برای پوشش تعهدات کوتاه مدت بدون جریان های نقدی اضافی را می سنجند.
تحلیلگران بنیادی اغلب حساب های دریافتنی را در چارچوب گردش مالی ارزیابی می کنند، که به عنوان نسبت گردش حساب های دریافتنی نیز شناخته می شود. برای سنجش تعداد دفعاتی که شرکت در طول یک دوره حسابداری به مانده حساب های دریافتنی خود افزوده است، از نسبت گردش حساب های دریافتنی استفاده می شود. تجزیه و تحلیل بیشتر شامل تجزیه و تحلیل روزهای فروش معوق می شود که میانگین دوره جمع آوری موجودی مطالبات شرکت را در یک دوره مشخص اندازه گیری می کند.
نمونه هایی از حسابهای دریافتنی
مثالی از حساب های دریافتنی: یک شرکت برق پس از ارائه برق به مشتریان، صورتحساب مشتریانش را صادر می کند. این شرکت برق یک حساب دریافتنی را برای فاکتورهای پرداخت نشده ثبت می کند و منتظر می ماند تا مشتریان صورت حساب های خود را پرداخت کنند.
اکثر شرکت ها اجازه می دهند بخشی از فروششان به صورت اعتباری انجام شود. گاهی مشاغل این اعتبار را به مشتریان خاصی که فاکتورهای دوره ای دریافت می کنند، ارائه می دهند. این کار، مشتریان را از دردسر پرداخت فیزیکی پس از تک تک تراکنش ها، خلاص می کند. در موارد دیگر، کسب و کارها به طور معمول به همه مشتریان خود اجازه پرداخت پس از دریافت خدمات را می دهند.
مطالبات دریافتنی زمانی ایجاد می شود که شرکت برای خدمات یا محصولات ارائه شده ای که هنوز پرداخت نشده اند، پولی طلبکار باشد. این می تواند به دلیل فروش به مشتری با کارت اعتباری فروشگاه یا پرداخت اشتراک یا اقساطی که موعد پرداختشان پس از دریافت کالا یا خدمات است، باشد.
حساب های دریافتنی شرکت را از کجا می توان پیدا کرد؟
حساب های دریافتنی در ترازنامه شرکت یافت می شوند و از آنجا که نشان دهنده وجوه بدهکار به شرکت اند، به عنوان دارایی ثبت می شوند.
اگر مشتریان هیچ وقت بدهی خود را پرداخت نکنند چه می شود؟
وقتی مشخص شد که حساب دریافتنی توسط مشتری پرداخت نمی شود، باید به عنوان هزینه بدهی بد یا هزینه یکباره حذف شود.
تفاوت مطالبات دریافتنی با حساب های پرداختنی در چیست؟
مطالبات دریافتنی بیانگر وجوهی است که شرکت بابت خدمات ارائه شده، طلبکار است و به عنوان دارایی ثبت می شود. از طرف دیگر، حساب های پرداختنی، وجوهی است که شرکت به دیگران بدهکار است. مثل بدهی به تامین کنندگان یا طلبکاران. مطالبات پرداختنی به عنوان بدهی ثبت می شوند.