کارگزار چیست؟

کارگزار، فرد یا شرکتی است که، به‌عنوان واسطه میان سرمایه گذار و بورس اوراق بهادار عمل می‌کند. از آن‌جایی که بورس اوراق بهادار تنها سفارش افراد یا شرکت‌هایی را می‌پذیرد، که عضو آن بورس هستند؛ معامله‌کنندگان و سرمایه‌گذاران فردی، به خدمات اعضای بورس نیاز دارند. کارگزاران، این دسته از خدمات را ارائه می‌دهند و به روش‌های مختلف مثل دریافت حق کمیسیون و کارمزد یا از طریق پرداخت توسط خود صرافی، دستمزد خود را دریافت می‌کنند.

مبانی کارگزاری

کارگزاران می‌توانند علاوه بر انجام سفارش‌های مشتری، خدماتی همچون تحقیقات، برنامه‌های سرمایه گذاری و اطلاعات بازار را نیز به سرمایه‌گذاران ارائه دهند. همچنین می‌توانند محصولات و خدمات مالی دیگری را که شرکت کارگزاری آن‌ها ارائه می‌دهد، مانند دسترسی به خدمات مشتریان خصوصی، برای ارائه راهکارهای اختصاصی به مشتریان، با ارزش خالص بالا را از طریق فروش جانبی به فروش برسانند. در گذشته، فقط افراد ثروتمند از پس هزینه‌های استخدام کارگزار و دسترسی به بازار سهام برمی‌آمدند. کارگزاری آنلاین باعث افزایش ناگهانی کارگزاران خدمات محدود شد، که به سرمایه‌گذاران امکان معامله با هزینۀ کمتر اما بدون مشاورۀ شخصی را می‌دهند.

نکات کلیدی

• کارگزار، فرد یا شرکتی است که به‌عنوان واسطه میان سرمایه‌گذار و بورس اوراق بهادار عمل می‌کند.
• اصطلاح کارگزار همچنین برای اشاره به نقش شرکتی به کار می‌رود که، به‌عنوان نمایندۀ مشتری عمل کرده و در ازای خدماتش از مشتری حق کمیسیون دریافت می‌کند
• کارگزاران خدمات محدود، معاملات را به نمایندگی از مشتری انجام می‌دهند، اما معمولا مشاوره‌ای برای سرمایه گذاری ارائه نمی‌کنند.
• کارگزاران خدمات کامل، در کنار خدمات اجرایی، مشاوره و راهکارهای سرمایه گذاری اختصاصی را نیز ارائه می‌دهند.
• کارگزاران در FINRA ثبت نام می‌کنند، در حالی‌که مشاوران سرمایه‌گذاری از طریق SEC به‌عنوان RIA ثبت‌نام می‌کنند.

تفاوت کارگزاران خدمات محدود و خدمات کامل

کارگزاران خدمات محدود می‌توانند انواع مختلفی از معاملات را از طرف مشتری انجام دهند و به ازای هر معامله، حق کمیسیون مختصری را حدودا از 5 تا 15 دلار، دریافت می‌نمایند. ساختار کارمزد پایین آن‌ها براساس حجم و هزینه، کمتر است. آن‌ها مشاورۀ سرمایه‌گذاری ارائه نمی‌دهند و کارگزاران به‌طور معمول به جای حق کمیسیون، حقوق دریافت می‌کنند. اکثر کارگزاران خدمات محدود، پلتفرم‌های معامله‌های آنلاین را ارائه می‌دهند، که تعداد روبه‌افزایشی از سرمایه‌گذاران خودگردان را، جذب می‌کند.

کارگزاران خدمات کامل، خدمات مختلفی از جمله تحقیقات بازار، مشاورۀ سرمایه گذاری و برنامه‌ریزی بازنشستگی را در کنار طیف کاملی از محصولات سرمایه‌گذاری ارائه می‌دهند. در ازای آن، سرمایه‌گذاران باید انتظار پرداخت حق کمیسیون بالاتری برای معامله‌های خود داشته باشند. کارگزاران بر اساس حجم معامله‌های خود و همچنین برای فروش محصولات سرمایه گذاری، از شرکت کارگزاری دستمزد دریافت می‌کنند. روز به روز تعداد بیشتری از کارگزاران، محصولات سرمایه گذاری کارمزد محور، مانند حساب‌های سرمایه‌گذاری مدیریت شده را، ارائه می‌دهند.

کارگزاران املاک

در صنعت املاک و مستغلات، کارگزار، به متخصص املاک دارای مجوزی می‌گویند که به‌طور معمول نمایندۀ فروشندۀ ملک است. وظایف کارگزار هنگام کار برای فروشنده می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• تعیین ارزش بازار املاک.
• ثبت و تبلیغ ملک برای فروش.
• نمایش ملک به خریداران احتمالی.
• مشاوره به مشتریان در مورد پیشنهادات، تمهیدات و موضوعات مرتبط.
• ارائۀ کلیۀ پیشنهادات به فروشنده، جهت بررسی.

گاهی هم کارگزار املاک برای خریدار کار می‌کند، که در این‌صورت، مسئولیت‌هایی از قبیل موارد اشاره شده در زیر را برعهده دارد:

• یافتن کلیۀ املاک در منطقۀ مورد نظر خریدار و تفکیک آن‌ها بر اساس محدودۀ قیمت و معیارها.
• تهیه طرح پیشنهادی اولیه و قرارداد خرید برای خریداری که تصمیم به ارائۀ پیشنهاد خرید برای ملک را دارد.
• مذاکره با فروشنده از طرف خریدار.
• مدیریت بازرسی ملک و مذاکره برای تعمیرات.
• کمک به خریدار برای بستن قرارداد و تملک ملک.

مقررات کارگزاری

کارگزاران در سازمان تنظیم مقررات صنعت مالی (FINRA)، نهاد خودگردان کارگزاران، ثبت نام می‌کنند. کارگزاران برای ارائۀ خدمات به مشتریان خود از استانداردهای رفتاری مبتنی بر «قانون تناسب» پیروی می‌کنند، یعنی مستلزم داشتن دلایل منطقی برای توصیۀ محصولات و یا سرمایه‌گذاری‌های خاص هستند. بخش دوم این قانون که معمولا «مشتری خود را بشناسید» یا KYC نامیده می‌شود، به مراحل شناسایی مشتری و اهداف پس‌انداز او توسط کارگزار می‌پردازد که به کارگزار در تعیین دلایل منطقی توصیه‌های خود کمک می‌کند. کارگزار باید تلاش معقولی را برای به‌دست آوردن اطلاعات در مورد وضعیت مالی مشتری، وضعیت مالیاتی، اهداف سرمایه‌گذاری و سایر اطلاعات موردنیاز برای ارائۀ توصیه، انجام دهد.

این استاندارد رفتاری به‌طور قابل توجهی با استاندارد اعمال شده برای مشاوران مالی که در کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) به‌عنوان مشاوران سرمایه‌گذاری رسمی (RIA) ثبت شده‌اند، متفاوت است. بر اساس قانون مشاوران سرمایه گذاری سال 1940، RIAها ملزم به پیروی از استانداردهای امانت‌داری سخت‌گیرانه‌ای هستند، تا همیشه به نفع مشتری عمل کرده و کارمزدهای خود را به‌طور کامل شفاف‌سازی کنند.

مجوز کارگزاران املاک در ایالات متحده، توسط هر ایالت و نه توسط دولت فدرال داده می‌شود. هر ایالت قوانین خاص خود را، در رابطه با تعریف انواع روابط ممکن بین مشتریان و کارگزاران و وظایف کارگزاران در قبال مشتریان و اعضای عمومی، دارد.

نمونه‌ای واقعی از کارگزاران

شرکت‌های زیادی به‌عنوان کارگزار در FINRA ثبت شده‌اند، گرچه ممکن است برخی از آن‌ها از عنوان کارگزاری خود، برای اهدافی متفاوت از سایرین استفاده کنند. بسیاری از شرکت‌های معاملات املاک، برای آن‌که خودشان و معامله‌کنندگان آن‌ها بتوانند به‌طور مستقیم به صرافی‌ها دسترسی داشته باشند، به‌عنوان کارگزار ثبت می‌شوند، اما در کل خدمات کارگزاری به مشتریان ارائه نمی‌دهند. این مورد با آن‌چه کارگزاران خدمات کامل یا محدود ارائه می دهند، متفاوت است.

کارگزاران خدمات کامل، به‌طور معمول از نقش خود به‌عنوان کارگزاری، برای ارائۀ خدمات جانبی و بسیاری از خدمات دیگر، مانند برنامه‌ریزی بازنشستگی و یا مدیریت دارایی برای مشتریان با ارزش خالص بالا، استفاده می‌کنند. نمونه‌هایی از کارگزاران خدمات کامل را می‌توان به پیشنهادات شرکت‌هایی مانند «مورگان استنلی» یا «گلدمن ساکس» یا حتی «بانک مریل لینچ» آمریکا اشاره کرد. چنین شرکت‌هایی می‌توانند از خدمات کارگزاری خود، از طرف خود یا مشتریان شرکتی، برای انجام معامله‌های بزرگ سهام بلوکی نیز استفاده کنند.

سایر کارگزاران خدمات کامل ممکن است خدمات تخصصی، از جمله اجرای معامله‌ها و تحقیقات ارائه دهند. از جمله این نوع شرکت‌ها می‌توان کانتور فیتزجرالد، پایپر جافری، اوپنهایمر هلدینگز را نام برد. تعداد این‌گونه شرکت‌ها زیاد است، گرچه رتبۀ آن‌ها به‌علت ادغام شدن و یا هزینه‌های بالاتر پیروی از مقرراتی مانند قانون داد فرانک، کاهش یافته است.

با این وجود، سایر کارگزاران خدمات کامل، مشاوره و ارتباطات شخصی با مشتریان خود را، برای کمک به مدیریت ثروت و برنامه‌ریزی برای بازنشستگی، ارائه می‌دهند. این نوع شرکت‌ها شامل شرکت‌هایی مانند ریموند جیمز، ادوارد جونز یا LPL Financial می‌شوند.

شرکت‌های کارگزاری بزرگ‌تر به‌طور معمول فهرستی از سهام را برای فروش در اختیار مشتریان خود قرار می‌دهند. آن‌ها این کار را برای کمک به کاهش هزینه‌های ناشی از کارمزد مبادله و همچنین برای دسترسی سریع‌تر به سهام پرطرفدار، انجام می‌دهند. سایر شرکت‌های کارگزار خدمات کامل، در واقع کارگزاران دفتری هستند. یعنی برخلاف بسیاری از کارگزاران بزرگ‌تر، هیچ موجودی سهامی ندارند، اما به نمایندگی از مشتریان خود، به‌دنبال به‌دست آوردن بهترین معامله‌ها می‌روند.

در اواخر سال 2019، بسیاری از کارگزاران، تخفیف تغییر قابل‌توجهی را در مدل کسب‌وکار خود وارد کردند، که شامل عدم دریافت حق کمیسیون در برخی یا همه معامله‌های سهام آن‌ها بود. چند نمونه از این کارگزاران خدمات محدود عبارتند از: Fidelity، Charles Schwab، E-Trade، Interactive Brokers و Robinhood.

شرکت‌های معاملات املاکی که به‌عنوان کارگزار ثبت شده‌اند، ممکن است به‌جای ارائۀ خدمات کارگزاری، از وضعیت کارگزاری خود به‌گونه‌ای متناسب برای شغل خود استفاده کنند. بانک‌ها و یا شرکت‌های بزرگ‌تر ممکن است شامل بخش‌های معاملات املاک نیز باشند، اما شرکت‌های معاملات املاک تمام وقت، به‌طور معمول مقیاس به‌نسبت کوچک‌تری دارند. نمونه‌هایی از شرکت‌های معاملات املاک مستقل، عبارت‌اند از: SMB Captial، Jane Street Trading و First New York.