سهام عادی (Common Stock)
تعریف
سهام عادی اوراق بهاداری است که نشان دهنده مالکیت در یک شرکت است. دارندگان سهام عادی هیئت مدیره را انتخاب می کنند و پیرامون سیاست های شرکت رای می دهند. این شکل از مالکیت سهام معمولا نرخ بازدهی بلندمدت بیشتری را به همراه دارد. با این حال در صورت انحلال، سهام داران عادی تنها پس از پرداخت کامل به دارندگان اوراق قرضه، سهام داران ممتاز و سایر دارندگان بدهی، حق و حقوقی بر دارایی های شرکت دارند.
سهام عادی در بخش حقوق صاحبان سهام در ترازنامه شرکت گزارش می شود.
نکات کلیدی
- سهام عادی اوراق بهاداری است که نشان دهنده مالکیت در یک شرکت است.
- هنگام انحلال، سهام داران عادی پس از پرداخت بستانکاران، دارندگان اوراق قرضه و سهام داران ممتاز، دارایی های باقی مانده را دریافت می کنند.
- انواع مختلفی از سهام در بازار وجود دارد. به عنوان مثال، سهام های ارزشی، سهامی هستند که قیمتشان نسبت به عوامل بنیادی کمتر است. سهام های رشدی به شرکت هایی می گویند که به دلیل افزایش درآمد، به ارزششان افزوده می شود.
- سرمایه گذاران باید با قرار دادن پول در اوراق بهادار مختلف بر اساس ریسک پذیریشان، به پرتفوی خود تنوع دهند.
درک مفهوم سهام عادی
سهام عادی نشان دهنده ادعای باقی مانده نسبت به سودهای جاری و آتی شرکت است. به این ترتیب، گفته می شود که سهام داران، صاحبان بخشی از شرکت هستند. این بدان معنا نیست که سهام داران می توانند وارد دفاتر شرکت شوند و ادعای مالکیت بخشی از صندلی ها، میزها یا رایانه ها را داشته باشند. خود شرکت، که دارای ماهیت قانونی است، صاحب این هاست. در عوض، سهام داران مالک این مطالبات مازاد هستند. سهام عادی در بورس معامله می شود و ممکن است توسط سرمایه گذاران یا معامله گران خرید و فروش شود. سهام داران سهام عادی ممکن است حق دریافت سود سهام را داشته باشند.
اولین سهام عادی در سال ۱۶۰۲ توسط شرکت هند شرقی هلند تاسیس شد و در بورس اوراق بهادار آمستردام معرفی شد. بیش از ۴۰۰ سال بعد، بازارهای سهام در سرتاسر جهان ظاهر شدند و در این میان ده ها هزار شرکت در بورس های جهانی مانند بورس اوراق بهادار لندن و بورس اوراق بهادار توکیو پذیرش شده اند.
سهام های بزرگتر مستقر در ایالات متحده در بورس های عمومی مانند بورس نیویورک (NYSE) یا NASDAQ معامله می شوند. تا سه ماهه اول سال ۲۰۲۲، NYSE دارای ۷۴۱۷ فهرست با ارزش بازاری بالغ بر ۵۳ تریلیون دلار بود که آن را به بزرگ ترین بورس اوراق بهادار جهان از نظر ارزش بازار تبدیل کرد. چندین بورس سهام نیز برای سهام خارجی وجود دارد. شرکت هایی که از نظر اندازه کوچک تر و در برآوردن الزامات پذیرش صرافی ناتوانند، پذیرش نشده در نظر گرفته می شود. گفته می شود که این سهام های پذیرش نشده در بورس اوراق بهادار در خارج از بورس (OTC) معامله می شوند.
ملاحظات خاص
ورشکستگی شرکت
با سهام عادی، اگر شرکتی ورشکسته شود، سهام داران عادی تا زمانی که طلبکاران، دارندگان اوراق قرضه و سهام داران ممتاز سهم مربوطه خود را دریافت نکرده باشند، پول خود را دریافت نمی کنند. این امر باعث می شود ریسک سهام عادی نسبت به بدهی یا سهام ممتاز بیشتر باشد. مزیت سهام عادی این است که معمولا در بلندمدت نسبت به اوراق قرضه و سهام ممتاز عملکرد بهتری دارد. بسیاری از شرکت ها هر سه نوع اوراق بهادار را منتشر می کنند.
عرضه های عمومی اولیه (IPOs)
برای این که یک شرکت سهام منتشر کند، باید با داشتن یک عرضه عمومی اولیه (IPO) شروع کند. IPO یک راه عالی برای شرکت هایی است که به دنبال سرمایه اضافی برای گسترش اند. برای شروع فرایند عرضه اولیه سهام، شرکت باید با یک شرکت بانکداری سرمایه گذاری پذیره نویس همکاری کند که به تعیین نوع و قیمت سهام کمک می کند. پس از اتمام مرحله عرضه اولیه سهام، عموم مردم مجاز به خرید سهام جدید در بازار ثانویه هستند.
سهام عادی و سرمایه گذاران
سهام باید به عنوان بخش مهمی از سبد سرمایه گذاران در نظر گرفته شود. آن ها در مقایسه با گواهی سپرده، سهام ممتاز و اوراق قرضه در معرض ریسک بیشتری قرار دارند. با این وجود، هرچه ریسک بالاتر باشد، پتانسیل سود هم بیشتر است. در بلندمدت، سهام معمولا عملکرد بهتر از سایر سرمایه گذاری ها دارند اما در کوتاه مدت بیشتر در معرض نوسانات هستند.
انواع مختلفی از سهام نیز وجود دارند. سهام های رشدی، شرکت هایی هستند که معمولا به دلیل افزایش درآمد، به ارزششان افزوده می شود. سهام ارزشی شرکت هایی هستند که قیمت آن ها نسبت به زیرساخت هایشان پایین تر است. سهام ارزشی بر خلاف سهام رشدی، سود دارد. سهام بر اساس ارزش بازار – بزرگ، متوسط یا کوچک – طبقه بندی می شود. سهام های کلان با قیمت بالاتری معامله می شوند و به طور کلی نشانه ای از ثبات شرکت اند. سهام های خرد معمولا شرکت های جدیدتری اند که به دنبال رشد هستند. بنابراین در مقایسه با سهام های کلان نوسان بیشتری دارند.
سهام عادی چه تفاوتی با سهام ممتاز دارد؟
سهام عادی در دسترس ترین نوع سهام منتشر شده توسط یک شرکت است و احتمالا هنگام معامله سهام در بورس با آن مواجه خواهید شد. این سهام معمولا حق رای را به دنبال دارند اما در صورت ورشکستگی شرکت، آخرین سهام در اولویت بازپرداخت هستند. سهام ممتاز در آن ترتیب بندی از سهام عادی جلوتر است. سهام ممتاز نیز اغلب فاقد حق رای است اما با پرداخت سود سهام منظم و بالاتر همراه است. از این نظر، گاهی اوقات سهام ممتاز به عنوان ترکیبی بین اوراق قرضه و سهام عادی در نظر گرفته می شود.
چرا سهام عادی، سهام نامیده می شود؟
سهام عادی نشان دهنده سهم مالکیت باقی مانده در یک شرکت است. یک شرکت دارای ترازنامه ای متشکل از دارایی ها و بدهی هاست. دارایی ها چیزهایی هستند که شرکت مالک یا حق مالکیت آن ها را دارد مانند اموال، تجهیزات، ذخایر نقدی و حساب های دریافتنی. در طرف دیگر ترازنامه، بدهی ها وجود دارند که به چیزهایی می گویند که شرکت مقروض است. بدهی شامل پرداختنی ها، وام ها و سایر تعهدات می شود. برای کارآمدی شرکت، باید کل دارایی ها از کل بدهی ها بیشتر باشد. آن چه باقی می ماند، مقدار مازاد برای مالکان است که به عنوان حقوق صاحبان سهام شناخته می شود. سهام شرکت نمایانگر این باقی مانده است.