طبقه‌ای از مالکیت که ادعای کمتری از سودها و دارایی‌ها نسبت به سهام ممتاز دارند. خریدن سهام عادی ریسک بیشتری را در پی دارد، چون که در هنگام تصفیه امور شرکت، افراد دارای سهام عادی، آخرین افرادی هستند که می‌توانند مدعی دارایی‌های شرکت باشند.
یک واحد از مالکیت یک شرکت. در صورتی که شرکت مورد نظر یک شرکت عمومی باشد، سهام در بین سرمایه گذارها در معامله‌های مختلف تبادل می‌شود. صاحبان سهام عادی معمولا می‌توانند در انتخاب روسا و در دیگر رویدادهای مهم رای بدهند و در برخی از موارد از دارایی‌ها و سهام خود سود دریافت کنند. سرمایه گذارانی که سهام عادی خریداری می‌کنند، امیدوار به این هستند که قیمت سهام بالا برود تا اینکه ارزش سرمایه گذاری آنها نیز افزایش پیدا کند. سهام عادی هیچ گونه ضمانت عملکردی ارائه نمی‌دهد. علاوه بر این، در صورتی که شرکت منهدم شود، مطالبه‌های بستانکاران با وثیقه و بدون وثیقه و صاحبان اوراق قرضه و سهام ممتاز، اولویت بیشتری نسبت به مطالبه‌های صاحبان سهام عادی پیدا می‌کنند.
این اصطلاح نشان دهنده یکی از اجزای اصلی در مالیکت شرکت‌ها است. افرادی که صاحب سهام عادی هستند (سهامداران عادی)، معمولا حق رای دادن در موضوع‌های تصمیم گیری شرکت و انتخابت افراد هیئت اجرایی را دارند. از طریق افزایش قیمت سرمایه‌ها و سودهای شرکت، سهامداران عادی هم می‌توانند در موفقیت مالی شرکتشان سهیم باشند.
