بسیاری از استارتاپ ها هستند که حاضرند برای هر کاری که روند رشد آن‌ها را تسریع می‌کند پول خرج کنند. کارشناسان خبره‌تر می‌دانند که مالکیت معنوی، ثبت اختراع، نشان‌های بازرگانی، حق تکثیرها، محتوا و محصولات همگی می‌بایست تبدیل به دارایی‌هایی ارزشمند شوند، نه منجلاب. شما باید برای همه‌ی اینها برنامه‌ی سرمایه گذاری داشته باشید. یعنی هر هزینه‌ای در طول مسیر می‌بایست با جزئیات در برنامه‌ی سرمایه گذاری و بودجه بندی استارتاپ شما ذکر شود. مشکل اینجاست که برای این کار باید هزاران دلار خرج یک کارشناس بکنید، که در ابتدای کار احتمالا نمی‌توانید از پس چنین هزینه‌ای بربیایید، چراکه معمولا کسی نمی‌داند که باید چقدر بودجه به چیزهایی مثل ثبت اختراع، بازاریابی، نمونه‌سازی، پژوهش و طراحی اختصاص بدهد. این همان موضوعی است که در این مقاله میخواهیم به آن بپردازیم. با ما همراه باشید.
راستی قبل از مطالعه مطلب اگه شما هم قصد راه اندازی یه استارتاپ رو دارین و میخواین بدونین تو اون زمینه چه سایت‌هایی فعالیت میکنن ما براتون یکی از جامع‌ترین لیست‌های دسته بندی استارتاپ ها رو جمع آوری کردیم که میتونین تو لینک زیر مشاهده کنین :
صرفه‌جویی و خرج کردن، چرا؟ چه چیزی؟ چه وقت؟
اولین چیزی که باید قادر به تشخیص آن باشید این است که یک مورد آیا دارایی محسوب می‌شود یا بدهی، بدین‌ترتیب می‌توانید یاد بگیرید چه زمانی صرفه‌جویی کنید، و چه زمانی خرج کنید، و چه زمانی دارید ولخرجی می‌کنید، و چقدر باید خرجتان را کاهش دهید. برای تمایز میان این دو باید به یاد داشته باشید که دارایی‌ها همواره ارزش افزوده ایجاد می‌کنند درحالی‌که بدهی‌ها اغلب اوقات منابع را بدون ارزش‌افزایی، از بین می‌برند.
اهمیت پژوهش و طراحی
بر هیچ‌کس پوشیده نیست که استارتاپ‌هایی که در شاخه‌ی مربوط به محصولات خود، برای پژوهش و طراحی، به‌خصوص برای طراحی و تحقیقات آینده‌نگر هزینه می‌کنند، از هر برند دیگری در آن شاخه بیشتر سود می‌کنند. هر برند دیگری در حوزه‌ی کاری آن‌ها هم از لحاظ بازار و هم فروش ارزش کمتری دارد. وقتی برندتان را می‌سازید، خود را با برندهای بزرگ‌تر در همان عرصه مقایسه کنید. اگر در بازاری مثلاً با اپل رقابت می‌کنید، آن‌وقت باید مبلغ نسبتاً گزافی برای تحقیق و طراحی هزینه کنید. اپل چیزی بین ۲۰ و ۲۵ درصد از درآمد کلی خود را به‌عنوان بودجه‌ی تحقیق و توسعه در نظر می‌گیرد.
دارایی‌های محتوا محور
تحقیقات و اوراق سفیدی که به افزایش فروش محصولات موجود کمک می‌کنند، دارایی به حساب خواهند آمد.
فناوری‌های اختصاصی
هر مزیت رقابتی که منحصر به چیزی می‌شود که شما می‌فروشید، ارزشی بی‌نهایت دارد چرا که در عرض ۱۷ تا ۲۰ سال آینده منقضی نخواهد شد. پس در این مورد، هرچه تحقیق و طراحی بیشتری صرف فرآیندها و فناوری‌های اختصاصی خود بکنید، شرکت شما ارزش بیشتری خواهد یافت.
مالکیت معنوی و ثبت اختراع
شما باید برای محصولتان هزینه کرده و هزینه‌های ثبت اختراع خود را تا راه اندازی واقعی محصولتان و مقداری درآمدزایی، به تأخیر بیاندازید. با یک تکه کاغذ مهرشده بی‌خودی هیجان‌زده نشوید و سرمایه‌ی خود را بیهوده به باد ندهید. این تکه کاغذ را در برنامه‌ی زمانی و طرح بودجهبندی خود در جای مناسب بگنجانید، و صبور باشید. مادامی که فروش شما اثبات نشده ثبت اختراعتان دارایی شما محسوب نمی‌شود.
قانون ۲ درصدی را دنبال کنید
هرگز نباید بیش از ۲ درصد پولتان را صرف هزینه‌های مالکیت معنوی، مثل ثبت اختراع و نشان بازرگانی کنید. اگر کارهای تحقیق و طراحی شما در واقع همان محصولتان هستند و باید مدل‌سازی کرده و طراحانی (از داخل شرکت یا خارج) را به خدمت بگیرید، می‌بایست دو برابر آن را درنظر گرفته و هزینه‌های کلی خود را زیر ۵ درصد نگه دارید. چه برای استخدام طراحان باشد، یا کارمندان داخل شرکت، یا وکلا، یا پرداخت حق‌الزحمه‌ی قانونی برای ثبت اختراع، ثبت حقوق نشر، ثبت نشان‌های تجاری و… همگی باید در همان ۲ تا ۵ درصد گنجانده شوند.
فروش و بودجه با هم رشد می‌کنند
قطعاً شما می‌خواهید با افزایش فروشتان، بودجه‌تان هم افزایش یابد، چراکه باید مطمئن شوید در صدر بازار و چرخه‌های محصول قرار دارید، در شاخه‌ی کاری خودتان تحقیق می‌کنید، بازارتان را می‌فهمید، و درک درستی از مشتریان خود دارید. درمورد هزینه‌ی احتمالی این تحقیقات و زمانی که از دست می‌دهید بیندیشید، طرح آن را دربیاورید و سپس تعیین کنید که در جریان درآمدی خود باید کجا باشید تا از پس این هزینه‌ها بربیایید. بودجه‌ی خود را مهندسی معکوس کنید تا اطمینان یابید شکافی را از قلم نینداخته‌اید.
اگر بیش از ۲۰ درصد بودجه‌ی کلی خود را صرف تحقیق و طراحی، مدل‌سازی، نمونه‌سازی، ثبت اختراع، و پرونده‌سازی کنید، بدون اینکه درآمد فروشتان تا آن زمان افزایش یافته باشد، بیش از حد خرج کرده‌اید و احتمال دارد پولتان تمام شود. راه اندازی یک استارتاپ بیشتر در سطح کشوری و در فاصله‌ی کمتر از ۱۰۰ متر اتفاق می‌افتد. برای دوربرد کردن آن باید پای شرکت خود بایستید، در آنجا بمانید، و بتوانید هزینه‌ی تمام نیازهای راه‌اندازی‌اش را پرداخت کنید.
