فناوری بیمه یا اینشورتک چیست؟

ظهور فناوری مالی، تغییر رفتار مصرف کنندگان و وجود فناوری‌‌ های پیشرفته دیگر به مرور در حال متحول کردن صنعت بیمه هستند. به علاوه، فناوری‌‌ های بیمه و استارتاپ‌‌ های این حوزه از طریق نوآوری هایی مثل بیمه‌‌ بی خطر، خرید آنی و بی واسطه و … به بازتعریف تجربه‌‌ مشتری ادامه می‌دهند.

فناوری بیمه چیست؟

فناوری بیمه به استفاده از نوآوری‌هایی گفته می شود که برای افزایش صرفه‌جویی و بهره‌وری از مدل فعلی صنعت بیمه طراحی شده‌اند. فناوری بیمه یا اینشورتک ترکیبی از واژه‌های «بیمه» و «فناوری» و الهام گرفته شده از اصطلاح فناوری مالی است.

فناوری بیمه، شاخه‌ای از فناوری مالی (فین تک) است که به بیمه اختصاص داشته و به مدل‌های کسب و کار نوآورانه و فناوری‌های نوظهور مختلفی مربوط می‌شود که قابلیت متحول ساختن صنعت بیمه را دارند.

ایده‌‌ محرک شرکت‌های فناوری بیمه و سرمایه‌گذاری‌های صورت گرفته از جانب سرمایه گذاران خطرپذیر این حوزه این بوده که صنعت بیمه آماده پذیرش نوآوری و تحول است. فناوری بیمه در جستجوی راه‌هایی است که شرکت‌های بزرگ بیمه ، انگیزه کمتری برای بهره‌برداری از آن‌ها دارند، مثلاً پیشنهاد قوانین جدید ، بیمه اجتماعی، و استفاده از جریان‌های تازه اطلاعات از دستگاه‌های متصل به اینترنت که حق بیمه را به شکل پویا و مطابق با رفتار مشاهده‌شده قیمت‌گذاری می‌کنند.

استارتاپ های فناوری بیمه، علاوه بر جست و جوی مدل‌های بهتر قیمت‌گذاری، درحال جستجوی تغییردهندگان احتمالی بازی در این عرصه هستند. این تغییرات شامل استفاده از هوش مصنوعی آموزش‌یافته با یادگیری عمیق جهت انجام کارهای واسطه گری و یافتن ترکیب درستی از سیاست‌ها برای تکمیل پوشش بیمه‌‌ افراد است. به علاوه استارتاپ ها به استفاده از برنامه‌هایی جهت تجمیع تمام خط‌مشی‌های مجزا در یک پلت‌‌‌فرم واحد گرایش یافته‌اند تا امکان مدیریت و نظارت، ارائه‌‌ بیمه‌‌ برای اتفاقات خُرد مثل قرض گرفتن ماشین یک دوست و اتخاذ مدل همتا به همتا هم برای تأمین پوشش سفارش گروهی و هم ایجاد انگیزه‌ی انتخاب‌های مثبت از طریق تخفیف‌های گروهی فراهم شود.

چالش‌های سرپرستان بیمه

پیشرفت‌های فناوری مالی، به صورت بالقوه بسیار تحول‌آفرین بوده و می‌توانند تأثیر چشم‌گیری بر بازار بیمه بگذارند. بااین‌وجود، درحال‌حاضر هنوز نمی‌توان به‌ اندازه کافی میزان تأثیرگذاری این پیشرفت‌های احتمالی را بر بازار بیمه و سرپرستی آن ارزیابی و درک کرد.

برخی از دیگر چالش‌های احتمالی پیش‌روی سرپرستان بیمه در آینده نزدیک در ارتباط با نوآوری‌های فناوری مالی از این قرارند:

• سرپرستان باید نحوه کار و استفاده از این نوآوری‌ها را بفهمند تا بتوانند خطرات ناشی از این محصول و مدل‌های کسب و کار جدید را به اندازه کافی ارزیابی کنند.
• سرپرستان باید خطرات نوآوری‌های تازه را در مقابل فواید آن‌ها برای بیمه‌گذاران و بخش بیمه به طور کلی درنظر گرفته و درعین تأمین منافع بیمه‌گذاران، نحوه ایجاد محیطی مناسب برای تقویت نوآوری را لحاظ کنند. مثلاً، ازطریق سندباکس‌های تنظیمی یا مراکز نوآوری.
• سرپرستان و سیاست‌گذاران باید چارچوب نظارتی محتاطانه خود را ارزیابی و درصورت لزوم اصلاح نمایند تا خطرات تازه (مثل استفاده از الگوریتم‌هایی برای اهداف مورد تعهد) و تغییرات ناشی از همکاری شخص ثالث با شرکت‌های فناوری بیمه را در چارچوب‌های اداری شرکت خود لحاظ کنند.
• سرپرستان باید این را در نظر بگیرند که آیا الزامات گزارشگری فعلی به‌اندازه کافی امکان نظارت بر روند حاکم و تراکم احتمالی خطرات ناشی از فناوری‌های جدید را فراهم می‌سازند یا خیر.
• سرپرستان باید تأثیر نوآوری‌های فناوری مالی بر حفاظت از مصرف‌کننده و میزان برخورد عادلانه با مشتریان را در نظر بگیرند. مثلاً، در استفاده از هوش مصنوعی و فناوری‌های مشاور روباتی، باید مسائل امنیتی رعایت شوند تا اطمینان حاصل شود که مشاوره و خدمات فراهم‌شده، برای مشتری مناسب و قابل تهیه‌اند.
• سرپرستان باید سازوکارهایی برای همکاری و مشارکت با افراد ذی‌نفع ایجاد کنند، ازجمله نهادهای تحت نظارت و متعلقات آنها، دیگر بنگاه‌های اقتصادی، دانشگاهیان، تنظیم‌کنندگان مالی و دیگر مقاماتی که تصمیماتشان بر نوآوری‌های فناوری مالی اعمال می‌شود، مثل مخابرات یا آزانس‌های حفاظت از داده.
• سرپرستان باید ببینند که آیا ابزارهای نظارتی و زیرساخت‌های فناوری اطلاعاتشان نیاز به ارتقا دارد یا خیر، چون نوآوریِ فناوری، فرصت‌هایی در اختیارشان می‌گذارد تا برخی فرآیندهای سرپرستی و الزامات تحقق آن‌ها را خودکار سازند.
• شاید لازم باشد کارکنان سرپرستی ،مهارت‌های فنی جدیدی کسب کنند تا بتوانند نوآوری‌ها را درک کرده و خطرات مربوطه را بشناسند. در نتیجه به سرپرستانی نیاز است که استعدادهای واجد مهارت‌های مرتبط را جذب و حفظ کنند.

نقد فناوری بیمه

هرچند بسیاری از این نوآوری‌ها خیلی دیر آمده‌اند، اما دلایلی وجود دارد که چرا شرکت‌های متصدی بیمه‌ تا این حد نسبت به انطباق دادن خود با فناوری جدید بی‌میل‌اند. بیمه، صنعتی بسیار منضبط با لایه‌های فراوانی از سازوکارهای قانونی و قضایی است. شرکت‌های بزرگ با رعایت شدید جوانب احتیاط است که سال‌ها دوام آورده‌اند، چیزی که آنها را از کار با هر نوع استارتاپی بر حذر می‌دارد. البته به جز استارتاپ هایی که در حوزه کار خود بسیار پایدار هستند.

این مسئله بزرگتر از چیزی است که به نظر می‌رسد، چرا که بسیاری از استارتاپ های فناوری بیمه هنوز به کمک‌های بیمه‌‌گران سنتی نیاز دارند تا از پس تعهدات خود برآمده و خطرات فاجعه‌بار را مدیریت کنند. یعنی، هرچه استارتاپ های فناوری بیمه بیشتر بتوانند با یک مدل اصلاح‌شده و رویکرد مشتری‌مدار، منافع مصرف‌کننده را تأمین کنند، متصدیان امر بیشتر از ایده فناوری بیمه آنها استقبال کرده و به خریدن برخی از نوآوری‌ها روی خوش نشان خواهند داد.