“ربات‌ها آماده‌اند تا جای میلیون‌ها انسان را در صنایع مختلف بگیرند، اما شبه‌انسان‌شدنِ آنها به‌هیچ‌وجه قریب‌الوقوع نیست.”
مایک توماس
«روزهایی مثل امروز هست که تقریباً مطمئنم که شورش ربات ها به این زودی‌ها اتفاق نمی‌افتد.» این سخنی است که یکی از دانشجویان «بلیک هانافورد»، اخیراً پس از مواجهه با چالش‌هایی در آزمایشگاه به او گفت. هانافورد، استاد رباتیک در دانشگاه واشنگتن در سیاتل، دقیقاً می‌دانست منظور او چیست.
هانافورد که کارش عمدتاً بر روی جراحی رباتیک متمرکز است، دربارۀ پیشرفتهای آینده گفت: «من هرگز نظریه‌ای را رد نمی‌کنم، اما اگر به داستان‌های علمی‌تخیّلیِ دهه‌های ۵۰ و ۶۰ نگاهی بیندازید و آنها را با واقعیت‌های علمی امروز مقایسه کنید، به این نتیجه می‌رسید که نمی‌توان پیش‌بینی درستی از آینده داشت.»
فرهنگ پاپ، تصور اکثر مردم را از ماهیت واقعی ربات ها به طور کل تغییر داده است. تصور آنها طبق مشاهدات در سینما و تلویزیون این است که ربات‌ها یا در حال جنگ با ستارگان هستند، یا به شکل داده‌های فوق‌بشریِ «اِستار ترِک» در فیلم «سوپرمن» ظاهر می‌شوند. قوه مخیّله تا جایی پیش می‌رود که در فیلم «ترمیناتور»، «آرنولد شوارتزنگر» نقشِ رباتی انسان‌نما را بازی می‌کند که از شخصیتی قاتل به شخصیتی فضیلت‌گرا تبدیل می‌شود _تبدیلی که از معروف‌ترین کلیشه‌های رباتی است.
حتماً شما خود می‌دانید که هیچ کدام از ربات ها، در واقعیت، مطابق این کلیشه‌ها نیستند. اکثر آنها به‌هیچ‌وجه شباهتی به انسان ندارند، و حتی ربات هایی که ظاهری انسانی دارند نیز عملکردشان ابتدایی است.
آینده علم رباتیک چیست؟
موارد ذکر شده، به معنای عدم پیشرفت در این حوزه نیست. مهندسان و دانشمندان رایانه در شرکت‌ها و دانشگاه‌های سراسر جهان، در حال ابداع روش‌هایی برای افزایش هوش و مهارت ربات ها هستند.
به گفته مجلۀ «آنالیتیکس اینسایت» صنعت رباتیک در سراسر جهان به نوآوری ادامه می‌دهد و به ترکیب هوش مصنوعی با قدرت بینایی و سایر فناوری‌های حسی خواهد پرداخت. این مجله افزود که نسخه‌های جدید ربات‌ها، نسبت به نسخه‌های قبلی خود آسان‌تر تنظیم و برنامه‌ریزی می‌شوند. از پیشرفتهای قابل‌توجه در سال ۲۰۲۱، ربات های اقیانوسی با فناوری پیشرفته است که جهان زیر امواج را کاوش می‌کنند. همچنین، می‌توان به ربات «ساول» اشاره کرد که با پرتوهای فرابنفش، ویروس اِبولا را هدف قرار می‌دهد. یکی دیگر از ربات های درمانی که به وسیله هوش مصنوعی کنترل می‌شود، به پرستاران و بیماران کمک می‌کند تا با کاهش استرس، ارتباط مؤثرتری با یکدیگر داشته باشند.
گرچه ربات ها شباهت ظاهری چندانی به انسان ندارند، شباهتشان به انسانها در توانایی شناختیْ غیرقابل‌انکار است. رباتی در آلمان تولید شده است که می‌تواند همانند یک شامپانزه، از چند گزینه یکی را انتخاب کند. ربات‌ها هم‌اکنون در انبارها و کارخانه‌ها، و در فست‌فودها و خرده فروشی ها، پابه‌پای انسان کار می‌کنند. رفته‌رفته آنها شروع به انجام وظایفی می‌کنند که تا کنون منحصراً از انسانها بر می‌آمد، همانند تهیۀ قهوه، مراقبت از سالمندان، و از همه مهم‌تر، حمل دستمال توالت! یک شرکت استارتاپ مستقر در «ردوود سیتی» کالیفرنیا، به‌تازگی بودجه‌ای ۳۲میلیون‌دلاری برای توسعۀ بیشتر رباتهای پیشخدمت دریافت کرده است. این ربات جدید که ظاهری زیبا دارد، «گیتا» نام گرفته است. اگرچه تا به امروز، ربات هایی برای کار در مزارع نیز به تولید انبوه رسیده‌اند، همچنان این ساختۀ دست بشر کمتر از آنچه انتظارش را داشتیم پیشرفت کرده است.
آیا علم رباتیک برای آینده خوب است؟
بستگی دارد این سؤال را از چه کسی بپرسید. ربات ها راه انسان را برای انجام کارهای پیچیده‌تر هموار می‌کنند. با وجود این، با کاربرد آنها، آیندۀ شغلیِ حدود ۱۲۰میلیون نفر در سراسر جهان به خطر می‌افتد.
پهپادهای تجاری، نوع دیگری از ربات‌ها هستند که امکان استفاده از آنها در حمل و نقل دارو و تحویل بسته‌های پستی وجود دارد، اما نقطه‌ضعفِ این پیشرفت، آسمانی پر از پهپاد خواهد بود که نگرانی‌های احتمالی دربارۀ ایمنی و حفظ حریم خصوصی را به همراه دارد. رباتهای انسان‌نما در زمینه‌های سرگرمی و ارتباطات، کاربردهای زیادی خواهند داشت، اما به سطح فعالیت‌های انسانی ارتقا نمی‌یابند، زیرا تاکنون هیچ چیز نتوانسته است جای ماهیچه‌های انسان را بگیرد. بهترین چشم‌انداز برای ربات ها، دنیایی است که قدرت ربات‌ها و انسانها با هم ترکیب شده باشد.
هانافورد می‌گوید: «دهه‌ها پیش، انسانها بر برون‌یابیِ انرژی و راه‌های استفاده از آن انرژی متمرکز بودند. آنها فکر می‌کردند که اگر یک جت می‌تواند به اروپا پرواز کند، پس ما می‌توانیم در سال ۲۰۲۰ با یک وسیلۀ نقلیۀ مسافربری به مریخ برویم.» اشتباه آنها این بود که مقایسه درستی انجام نداده بودند. طبق «قانون مور» (نظریه‌ای که اکنون منسوخ شده است)، هزینه ترانزیستورهای تقویت‌کننده عملکرد در یک ریزتراشه رایانه، هر دو سال یک بار نصف می‌شود _اما بر خلاف انتظار، هزینه هر واحد انرژی،
عوامل دیگری نیز بر علوم رایانه و رباتیک تأثیر بسزایی دارند. برای مثال، توان محاسبات رایانه‌ای به ازای هر وات توان الکتریکی، به طور چشمگیری در حال رشد است. به زبان ساده، این بدان معناست که تلفن هوشمند شما می‌تواند با همان عمر باتری، کارهای بیشتری انجام دهد. این به معنای پیشرفت سریع‌ترِ هوش مصنوعی نیز هست _چیزهایی مانند بینایی رایانه‌ای و پردازش زبان طبیعی که به ربات ها کمک می‌کند تا ببینند و یاد بگیرند. نوشتن کدهای نرم‌افزاری کارآمدتر، راه دیگری برای افزایش عملکرد رباتیک است. شاید تا چند دهۀ دیگر، ربات ها خودشان بیشترِ کدنویسی‌‌ها را برای ما انجام دهند.
امکان دارد ربات‌ها شغل شما را بدزدند
طبق آنچه هانافورد گفت، ربات ها راه را برای فعالیت‌های پیچیده‌تر هموار کرده‌اند، اما همان‌طور که انقلاب صنعتی، افراد بی‌شماری را که کار یدی انجام می‌دادند بی‌کار کرد، انقلاب رباتیک نیز بی‌دردسر اتفاق نمی‌افتد. او دربارۀ مشاغل بی‌شماری که اتوماتیک یا کاملاً ناپدید می‌شوند، می‌گوید: «در این راه، افراد زیادی برکنار خواهند شد.»
بر اساس مطالعه اخیر مؤسسه آی‌بی‌اِم در مورد ارزش‌های تجاری، طی چند سال آینده، به دلیلِ برسرکارآمدنِ هوش مصنوعی و ربات ها، بیش از ۱۲۰ میلیون کارگر در سراسر جهان به بازآموزی نیاز خواهند داشت. بدیهی است که همه این افراد، دوره بازآموزی را نخواهند گذراند، اما آنهایی که می‌گذرانند، برای یافتن مشاغل جدیدی که با انقلاب ربات ها ایجاد شده‌اند، شانس بیشتری خواهند داشت. برای مثال، در یک انبار، کسانی که شغلشان مهارت‌های بالاتری را می‌طلبد، به مراتب کمتر در معرض خطر تعویض با ربات قرار دارند.
برخی از کارشناسان بر این باورند که هر چه عملکرد ربات ها پیشرفته‌تر شود، انتظار می‌رود که انسانها نیز هم‌راستا با این روند خود را ارتقا دهند. «بِث گوتلیوس»، دستیار مدیر مرکز توسعه اقتصادی شهری در دانشگاه ایلینوی شیکاگو، در روزنامه «نیویورک تایمز» اظهار کرد: «با شروع مقایسه سرعت و کارایی انسانها و ربات ها، مجموعۀه جدیدی از مسائل سلامت و ایمنی پدیدار می‌شوند.»
«مارکوس کیسی» و «سارا نزائو»، نویسندگان سایت مؤسسه بروکینگز، اخیراً مقاله جدیدی با عنوان «ربات‌ها شغل‌هایی را می‌کشند و شغل‌هایی دیگر می‌آفرینند» نشر داده‌اند. طبقِ این مقابله، در آینده فناوری‌هایی خواهیم داشت که وظایف را تسهیل می‌کنند _وظایفی که انسانها برای آنها مناسب‌تر هستند. می‌توان گفت آینده بسیار بهتری برای کارگران در حال رقم‌خوردن است. ورود گسترده رایانه‌ها به دفاتر، قطعاً میلیون‌ها منشی و تایپیست را حذف می‌کند، اما باعث می‌شود که وظایفی جدید، به شکل مشاغل نوینی در صنایع مرتبط عرضه شوند؛ مشاغلی همچون: تکنسین‌‌های رایانه، توسعه‌دهندگان نرم‌افزار، و مشاوران خبره فناوری اطلاعات.
انسانها هنوز هم بسیار باهوش‌تر از ربات‌ها هستند
مارتینلی می‌گوید: «وقتی مردم می‌بینند یک ربات کاری انجام می‌دهد _حتی کار بسیار ساده‌ای مانند برداشتن و گذاشتن یک شئ، بلافاصله تصور می‌کنند که این ربات، از پسِ کارهای بسیار سخت‌تری هم بر می‌آید.» او می‌افزاید: «هنگام ارائه یک سیستم، سؤالات زیادی از مردم دریافت می‌کنیم، اما باید یادآور شد که آنچه برای من و شما ساده به نظر می‌رسد، برای یک ربات می‌تواند چالش سختی باشد.»
شرکت رایتهَند، برای درک بهتر مخاطبان از رباتیک، یک بازی به نام «مثل یک ربات بلند کن» طرّاحی کرد که در آن، برای انجام وظایف یک ربات، به سه نفر نیاز هست. یک نفر، چشم‌بند می‌زند و یک جفت انبر فلزی به او می‌دهند. او مسئولِ گرفتنِ یک آیتم است. دیگری، به عنوان سیستم بیناییِ ربات عمل می‌کند و انگشت خود را روی هر آیتمی که شخص اول انتخاب می‌کند، می‌گذارد. سومین شرکت‌کننده، نقش هوش ربات را بازی می‌کند که مسئولِ هدایتِ انتخاب‌کننده برای گرفتنِ صحیحِ آیتم است. سختیِ این بازی، ادغام وظایف این سه فرد با یکدیگر است، و این همان چیزی است که علم رباتیک با آن سر و کار دارد. پس عجیب نیست که تا این حد چالش‌برانگیز باشد.
«راج باسین»، مدیر ارشد شرکت یکپارچه‌سازی سیستم‌های رباتیک، که خود دانشجوی هانافورد بوده است، ربات‌ها را «یک قطعه‌سخت‌افزار گنگ» توصیف می‌کند. او می‌گوید که توسعۀ ربات‌ها به نبوغ انسان و پیشرفتهای هوش مصنوعی بستگی دارد، تا این سیستم‌ها با افزایش توانایی‌های شناختی و قدرت ادراکشان روزبه‌روز انسان‌نماتر شوند. (برای مثال، طبق گزارش‌ها، فیسبوک یک الگوریتم یادگیری تقویتی را توسعۀ داده است که به ربات ها امکان می‌دهد تا در محیط‌های مختلف، بدون نقشه حرکت کنند.) زمانی که رباتهای مبتنی بر هوش مصنوعی بتوانند در کارهای پیچیده و ازپیش‌برنامه‌ریزی‌نشده عملکرد بهتری داشته باشند، می‌توان گفت که این صنعت، به نقطۀ پیشرفت رسیده است. باسین، در دفتر خود در مرکز شهر شیکاگو _جایی که چند ربات صنعتی در ابعاد کوچک به نمایش درآمده‌اند_ می‌گوید: «انسانها با طیّ صدهزار سال روندِ تکاملی، توانسته‌اند کارهایی را انجام بدهند که اکنون بدیهی و آسان به نظر می‌رسد. بخش بزرگی از علم رباتیک، به بحث «افکتور پایانی» (چیزی که برای گرفتن اشیاء، در انتهای یک ربات نصب می‌شود) می‌پردازد. مهندسی‌های مکانیک زیادی در این زمینه انجام گرفته است، و میزان توانایی ربات‌ها بر انجام کاری که یک انسان می‌تواند انجام دهد، به همین موضوع بستگی دارد.»
مشکلات موجود در بازیِ «مثل یک ربات بلند کن» را در نظر بگیرید. حال، آنها را به هر کار مکانیکی‌ای که قابل‌تصوّر است تعمیم بدهید. در ضمن، مسئله فقط انجام کار نیست، بلکه سرعت انجام آن نیز باید در نظر گرفته شود. آیا چیزی مانند این «گیرندۀ اولتراسونیک» می‌تواند راه‌حل مسئله باشد؟ شاید. باسین افزود: «در حال حاضر، ربات ها هنوز خیلی کُند هستند، ولی ما به صدهزار سال نیاز نداریم تا ربات‌ها را به اندازۀ انسانها توانمند کنیم.»
به گفتۀ او، کلید افزایش هوشمندی و توانمندیِ ربات‌ها، داده‌های قابل‌اعتمادی است که به ربات ها امکان می‌دهد تا به‌تنهایی بیشتر بیاموزند و بدون کمک انسان، عوامل متغیّر (مانند اجسامی که شکل عجیبی دارند) را پردازش کنند. (اگر داده‌های نامعتبر و نادرست به سیستم وارد شود، خروجیِ آن نیز نامعتبر خواهد بود.)
باسین همچنین اشاره کرد: «در بین بخش‌های اتوماسیون صنعتی که از شرکت ما خدمات دریافت می‌کنند، گاه ذهنیتی غلط از میزان توانایی و مهارت ربات ها ایجاد می‌شود؛ و اگرچه بدون شک تعداد ربات‌ها سال‌به‌سال افزایش خواهد یافت، اما جالب است بدانید که شرکت‌های مستقر در ایالات متحده و مکزیک، رباتهای کمتری را در سال ۲۰۱۹ سفارش داده‌اند.»
پهپادها هم ربات هستند
پهپادهای تجاری (که نباید با هواپیماهای بدون سرنشین نظامی بمب‌افکن اشتباه شوند)، چندین دهه است که در اشکال مختلف وجود داشته‌اند، و اگرچه دائماً در حال بهبود هستند، عملکرد محدودی دارند. در ایالات متحده، مقررات سخت‌گیرانۀ ادارۀ هوانوردی فدرال، استفادۀ گسترده از پهپادهایی را که اندازۀ متوسطی دارند و با نام یواِی‌وی (وسایل نقلیۀ هوایی بدون سرنشین) شناخته می‌شوند، به‌ویژه برای مقاصد تجاری منع کرده است، اما این موانع، به‌آرامی در حالِ رفع‌شدن هستند. به گفتۀ PWC، ارزش بازار جهانی پهپادها در حال حاضر، حدود ۱۲۷ میلیارد دلار است. این ارزش، با پذیرش و به‌کارگیری بیشتر این ربات ها در اموری از جمله تحویل بسته و حمل و نقل پزشکی، افزایش می‌یابد.
در ماه مارس ۲۰۱۹، نیویورک تایمز مطلبی منتشر کرد با عنوان «آسمان هنوز با پهپادها پر نشده است؛ آنها را رد نکنید». این مطلب، به این موضوع می‌پرداخت که پروژۀ پهپادهای تجارت الکترونیک، از پیش در چین کلید خورده است. تحقّقِ این پروژه در آمریکا به این امر بستگی دارد که آیا به تولیدکنندگان، مجوّز توسعۀ سیستم‌های مستقلّی که توسّط یک خلبان نظارت می‌شود داده خواهد شد یا خیر؟
«جیمز برگس»، مدیرعامل یک شرکت‌ِ سازندۀ پهپاد با نام Wing Aviation LLC که متعلق به آلفابت است، در گفت‌وگو با مجله تایمز گفت: «در حال حاضر، مسئله مقیاس نیست. ما قویاً معتقدیم که در آینده می‌توانیم برای عموم مردم سرویسی تدارک ببینیم تا بتوانند اقلام خود را تنها در چند دقیقه و با هزینۀ کم جابه‌جا کنند.»
برگس افزود که علاوه بر توسعۀ خود پهپادها، شرکتشان در حال توسعه «سیستم مدیریت ترافیک بدون سرنشین» برای کنترل و ردیابی تمام ربات های پهپاد است.
همان‌طور که «جیمز راجرز»، متخصّص ربات پهپاد، در مقاله‌های اخیر [خود] برای دانشمندان اتمی استدلال می‌کند، تکثیر این گونه ربات‌ها در مقیاس بزرگ، جنبه‌هایی منفی نیز دارد. پهپادهای امروزی، نگرانی‌هایی را در مورد ایمنی و حریم خصوصی ایجاد کرده‌اند. هر چه در این راه به جلو گام برداریم، شرایط بدتر خواهد شد، و این تنها به دلیل مسائلی همچون طراحی رباتهای هوایی با شکل و اندازۀ غاز در آینده نیست. راجرز می نویسد: «پهپادهای شرور امروزی را به عنوان نسخۀ اولیۀ پهپادهای خطرزای آینده تصوّر کنید. هرچه فنّاوری هواپیماهای بدون سرنشین پیچیده‌تر شود و به شیوه‌ای کنترل‌نشده گسترش یابد، حوادث «پهپادهای جنگی» از نظر تأثیر و تعداد افزایش می‌یابد.» راجرز، ضمن بیان این که این ربات‌ها به‌عنوان ابزاری مهم برای تحویل کالا‌ها و خدمات ضروری، عملکرد تجاری و اجتماعی یک کشور را حفظ می‌کنند، به دیگر کاربردهای آنها اعمّ از ارسال نامه، اعمال قانون، اعلام آتش‌سوزی و فوریت‌های پزشکی اشاره کرد. او افزود که هر یک از بخش‌هایی که در آینده ممکن است با پهپاد به رقابت بپردازند، در تلاش‌اند تا سرعت پیشرفت این ربات‌ها را مهار کنند. در نهایت، جامعه آسیب‌پذیر خواهد ماند.
رباتهای حرکتی‌ای که شبیه انسانها و حیوانات به نظر می‌رسند، جذابیّت کمتری دارند
برخی بر این باورند که بهتر است که رباتهای خارج از محیط کارخانه یا انبار، به انسان شبیه‌سازی شوند. شاید شما تا کنون این انسان‌نماهای ساختگی را در فیلم وست ورلد در حالِ کار در کافه یا جنگیدن دیده باشید، اما کاربرد آنها در زندگیِ واقعی، کاملاً به شرایط بستگی دارد.
به گفتۀ مارتینلی، تمرکز فعلی شرکت رایتهَندْ رباتیکس، بر پذیرش گستردۀ ربات هایی است که می‌توانند مشکلات خاصّی را در زمینۀ تجارت حل کنند؛ حتّی برخی از مدل‌های بسیار پیشرفته که می‌توانند بدوند، بپرند و بچرخند. مثلاً ربات های بوستون داینامیکس، قادر به حلّ این مشکلات نیستند، یا حداقل هنوز نیستند.
«مارک رِیبرت»، مدیرعامل بوستون داینامیکس، می‌گوید هدف بلندمدّت او ساختِ ربات هایی است که سطوح عملکردیشان، برابر با سطوح عملکردی انسانها و حیوانات، یا بیش از آنها باشد. «منظور من این نیست که آنها باید طوری کار کنند که مردم و حیوانات کار می‌کنند، یا اینکه شبیه آنها به نظر برسند، بلکه می‌خواهیم در عملکردِ خود بتوانند قدرتی مشابهِ قدرتِ انسان در کار با دست‌‌هایش داشته باشند.»
اخیراً سگ‌ربات های تولیدشده در این شرکت، به نام «اسپات»، در دسترس تعداد انگشت‌شماری از مشتریان اولیه قرار گرفته است تا در شرایط طبیعی، مورد آزمایش قرار بگیرند. تا کنون، نتایجی از این آزمایش به دست نیامده است، و این آزمایش هنوز در مراحلِ آغازین است.
«ویل جکسون»، مدیر هنرهای مهندسی در بریتانیا، خطاب به بی‌بی‌سی گفت: «بهترین راه برای ایجاد تعامل انسان با یک شئ، این است که آن را به شکل انسان در بیاوریم. ربات های انسان‌نما، برای سرگرمی و ایجاد تعاملْ عالی هستند.»
اختراع جدید شرکت «اجیلیتی رباتیکس»، با نام «دیجت» و قیمتی شش‌رقمی، به این منظور طرّاحی شده است که بسته‌هایی با وزن چهل پوند یا کمتر را از خودرو تا درب خانه تحویل بدهد. آیا می‌توانیم در آینده شاهد تولید انبوه این ربات باشیم؟ شاید، اما دیجت هنوز در محیط طبیعی آزمایش نشده است، و طبق ویدیوهای یوتیوب، ظاهراً حتّی در محیط‌های کنترل‌شده نیز تضمینی برای موفقیت آن وجود ندارد.
جکسون توضیح می‌دهد: «یکی از بزرگترین مشکلات ما این است که چیزی به خوبیِ ماهیچه‌های انسان وجود ندارد. ما به کاری که یک انسان می‌تواند انجام دهد اصلاً نزدیک نیستیم. تنها در زمینۀ تجاری می‌توانید شاهدِ رباتهای انسان‌نما باشید. ممکن است وارد مغازه‌ای بشوید و رباتی را ببینید که سعی دارد چیزی به شما بفروشد، اما نگران نباشید؛ ربات هنوز صرفاً یک رایانه است و قرار نیست به این زودی، شما را برای فروش محصول تا بالای پله‌ها دنبال کند.»
ربات‌ها و انعطاف‌پذیری
محقّقان، در پروژۀ جدیدی به نام «رباتیک نرم»، روی تقلید ربات از حرکات انسان کار می‌کنند. توسعۀ رباتیک با کارایی بالا بسیار دشوار است. همان‌طور که «کریستف کِپلینگر»، مهندس مکانیک، در اواخر سال ۲۰۱۸ در یک سخنرانی جذاب در «تِدِکس» توضیح داد، واداشتن ربات‌ها به واکنش فیزیکی مشابه واکنش انسان، از آن هم سخت‌تر است. او اظهار داشت: «بدن انسان، عمدتاً از موادّ نرم و شکل‌پذیری همچون ماهیچه و پوست تشکیل شده است. برای شبیه‌سازی ربات‌ها به انسان، به نسل جدیدی از بدنۀ ربات نیاز داریم که در عین حفظ کارایی، دارای ظرافت باشند و از موادّ نرمِ برگرفته از طبیعت تهیه شده باشند.»
کپلینگر، ضمن توصیف عضلۀ بیولوژیکی به‌عنوان «شاهکار واقعی تکامل»، شرح داد که این عضله می‌تواند پس از آسیب بهبود یابد، و برای واکنش به حرکات محیط، توسّط نورون‌های حسّی کنترل می‌شود. او همچنین به تلاش‌های خود در زمینۀ ساخت ماهیچه‌های مصنوعی با سازگاری بالا اشاره کرد. به این منظور، کپلینگر و تیمش در کلرادو، محرّک‌های الکترواستاتیک خودترمیم‌شونده‌ای با نام «هیزِل» ابداع کردند که هیدرولیکی‌اند و حرکت را کنترل می‌کنند. او ادّعا کرد که علاوه بر انبساط و انقباضی مشابه انبساط و انقباضِ ماهیچه‌های واقعی، می‌توان بر سرعت این فنّاوری جوان نیز افزود. او ادامه داد که علاوه بر این، هیزِل را می‌توان برای جابجایی اجسام سنگین، و حتّی حرکات ظریفی مانند پرتاب توپ به بالا، تنظیم و برنامه‌ریزی کرد.
وی خاطرنشان کرد: «فناوری هیزِل، علاوه بر سازگاری با کاربردهای تولیدی در مقیاس بزرگ، می‌تواند به «بهبود کیفیت زندگی»ِ افراد مسن‌تر و افرادی که به اندام مصنوعی نیاز دارند نیز کمک کند.» کپلینگر می‌گوید: «شاید بتوانیم این ابداعات را رباتیک ضدّپیری یا حتّی مرحلۀ بعدی تکامل انسان بنامیم.»
ما برای آینده اتوماتیک آماده نیستیم
برای جمع‌بندی:
رباتهای امروز هنوز خیلی ابتدایی هستند.
رباتهای فردا به لطف پیشرفتهای هوش مصنوعی، به‌ویژه یادگیری ماشینی و عمیق، کمتر دچار سردرگمی خواهند شد.
انسانها در برخی مشاغل، جای خود را به ربات‌ها می‌دهند و در بسیاری دیگر، ربات‌ها نقش تکمیلی خواهند داشت.
مشاغل جدیدی ایجاد خواهد شد، و برای کارگران بازآموزی‌شده و سایر افرادی که مهارت‌های لازم را دارند، فرصت‌های شغلی فراهم می‌شود.
به عقیده هانافورد، سرمایه‌گذاری در آموزش افراد، بهترین راه تعدیل و مهار تأثیری است که ربات‌ها دارند و خواهند داشت. با این حال، ابراز تأسّف کرد که جامعه خیلی کم این کار را انجام می‌دهد، و در نتیجه، برای رخدادهای فعلی و آتی، به‌طرز اسفباری آماده نیست. این عدم آمادگی، جوامع صنعتی، به‌ویژه ایالات متحده را آسیب‌پذیر می‌کند. «بسیاری از آمریکایی‌ها، برای کسب‌وکار در جامعه‌ای که کارهای روزمرّه به‌طور خودکار انجام بگیرد، آماده نیستند. این مشکلِ بزرگی است، اما در نهایت، با ارتقاء استانداردهای آموزشی، قابل‌حل خواهد بود.»
مناظر جهنمی پساآخرالزمانی که سایبورگ‌های آدمکش در آنها گشت‌زنی می‌کنند، افسانه‌ای بیش نیست. شاید موقعیتی که ما اکنون در آن زندگی می‌کنیم، و آنچه انتظارش را می‌کشیم، همان چیزی است که «کِن گُلدبرگ» آن را با عنوان «چندگانگی» توصیف کرده است. این نظریه، نسبت به نظریۀ یگانگی (که طبقِ آن، انسان تحتِ سلطۀ ربات‌ها قرار می‌گیرد)، نگاه صلح‌جویانه‌تری دارد. گلدبرگ در سال ۲۰۱۸ خطاب به مجلّۀ «وایرد» گفت: «در واقع، چندگانگی موقعیّتی است که دارد محقَّق می‌شود و در آن، انسانها و ماشین‌ها در کنار یکدیگر فعالیّت می‌کنند.»
هنگامی که از طریق برنامه‌های اوبر یا لیفت خودرو سفارش می‌دهید، یا وقتی که سوار یک وسیلۀ نقلیه خودران می‌شوید، با مصادیق چندگانگی روبرو هستید. او افزود: «نباید وجود ربات ها را به‌عنوان یک تهدید تلقّی کرد، بلکه می‌توان آن را فرصتی برای کار مشترک دانست. با افزایش تعداد ربات ها، نگرش ما رفته‌رفته تغییر خواهد کرد.»
